Steeds meer mensen voelen zich tegenwoordig aangetrokken tot een kort of langer verblijf in een klooster, voor bezinning of als onderdeel van een spirituele zoektocht. Antoon Erftemeijer heeft dat ruim vijftig jaar gedaan. Als betrokken gast in talrijke kloosters werd hij getuige van de transformatie van het kloosterleven in die periode en van de verschuiving in de beleving van een nieuwe generatie katholieken en niet-katholieken.
Zwerven langs kloosters biedt een autobiografische terugblik op de tochten die hij sinds zijn studententijd maakte langs diverse kloosters in binnen- en buitenland. Zijn verblijf daar laat -- binnen een overkoepelend historisch kader -- zien hoe verschillend het kloosterleven in de door hem bezochte kloosters was, wat betreft gemeenschap, gebed, studie en gastvrijheid. Zelf was hij van jongs af vertrouwd met kloosters en kloosterlingen, waarvan zijn familie er diverse telde. Tegenwoordig is het kloosterleven voor de meeste mensen echter vooral iets buitengewoons, unieks en exotisch geworden. Zijn nauwkeurige observaties tonen aan dat het niet eenvoudig, maar wel mogelijk is om harmonisch afgezonderd samen te leven en tegelijkertijd open te staan voor de buitenwereld.
Antoon Erftemeijer (1954) studeerde kunstgeschiedenis aan de Universiteit Leiden en volgde daarna een opleiding tot beeldend kunstenaar aan de Koninklijke Academie te Den Haag. Hij is werkzaam als conservator bij het Frans Hals Museum en bij het KathedraalMuseum in Haarlem. Van zijn hand verschenen diverse kunsthistorische publicaties. De schilderijen die in dit boek zijn opgenomen getuigen van het respect van de auteur-beeldend kunstenaar voor de door hem beschreven kloosters en hun bewoners.
Zwerven langs kloosters biedt een autobiografische terugblik op de tochten die hij sinds zijn studententijd maakte langs diverse kloosters in binnen- en buitenland. Zijn verblijf daar laat -- binnen een overkoepelend historisch kader -- zien hoe verschillend het kloosterleven in de door hem bezochte kloosters was, wat betreft gemeenschap, gebed, studie en gastvrijheid. Zelf was hij van jongs af vertrouwd met kloosters en kloosterlingen, waarvan zijn familie er diverse telde. Tegenwoordig is het kloosterleven voor de meeste mensen echter vooral iets buitengewoons, unieks en exotisch geworden. Zijn nauwkeurige observaties tonen aan dat het niet eenvoudig, maar wel mogelijk is om harmonisch afgezonderd samen te leven en tegelijkertijd open te staan voor de buitenwereld.
Antoon Erftemeijer (1954) studeerde kunstgeschiedenis aan de Universiteit Leiden en volgde daarna een opleiding tot beeldend kunstenaar aan de Koninklijke Academie te Den Haag. Hij is werkzaam als conservator bij het Frans Hals Museum en bij het KathedraalMuseum in Haarlem. Van zijn hand verschenen diverse kunsthistorische publicaties. De schilderijen die in dit boek zijn opgenomen getuigen van het respect van de auteur-beeldend kunstenaar voor de door hem beschreven kloosters en hun bewoners.
