Terwijl ik moe naar de kleine hagedis kijk die wegschiet onder mijn bed, denk ik hoe moeilijk het is om te praten over iets dat mislukt of traumatisch is. En al helemaal voor een hele groep vreemde mensen met allemaal verschillende belangen. Hoeveel vreemder het nog is om te worden geïnterviewd door iemand die anders nooit met je zou praten. Iemand afkomstig van het continent waar de mensen willen dat je er wegblijft.
In 2015 won Marjolein Visser de VPRO Bagagedrager. Haar plan was om zich in te leven in een uitgeprocedeerde asielzoeker die terugkeert naar het land van herkomst. Twee jaar later vertrok ze naar conflictland Mali om daar te spreken met teruggekeerde migranten en hun familieleden en begeleiders over hoe zij hun weg terugvinden na thuiskomst. Een weg waarbij niet de reis de bestemming is, maar de bestemming de reis. Chacun sa chance is gebaseerd op deze reis en beschrijft afwisselend Marjoleins eigen ervaringen en de jarenlange zoektocht van een Malinese migrant. Deze twee mensen en hun werelden komen gedurende het verhaal langzaam bij elkaar.
