Het beeld van Aeham Ahmad, spelend op de piano te midden van het puin van een straat in Yarmouk, een voorstad van Damascus, is iconisch. Het symboliseert de immense destructie in Syrië en de onbedwingbare levenskracht van mensen in weerwil van die verwoesting. De video ging via YouTube de wereld over, maar Aeham Ahmad onderging hetzelfde lot als duizenden anderen: een gevaarlijke vlucht over land, over zee, de verschrikkelijke route door de Balkan, achterlating van zijn vrouw en familie, de opluchting eindelijk in Duitsland aan te komen die onmiddellijk gevolgd werd door het peilloze verdriet van familie en vrienden gescheiden te zijn, en zijn hele vorige leven, alles wat hem vertrouwd was te moeten missen. De ‘redding’ van zijn muziek is een weerkerend thema in zijn verhaal. Ahmad wordt in de media wel the pianist from the ruins genoemd. In dit boek vertelt hij voor het eerst zijn eigen verhaal, het hele verhaal.
