Momenteel ben ik op blz 159. Na de eerste twee hoofdstukken had ik gelijk sympathie voor Norbert maar zijn echtgenote kwam voor mij over als een zuurpruim terwijl dit later in het verhaal wel veranderd. Op blz 17 staat een zin die ik zo mooi vind maar tegelijkertijd ook zo zielig omdat de wereld van Norbert zo klein is: "de andere schijfjes zou hij vanmiddag bekijken, je moest fijne dingen immers niet overdrijven". Op blz 20 is er een zin die mijn aandacht trok: "Die seconden in het donker, net voordat het begon, was wanneer hij het gelukkigst was. Tijdens de opmaat van dingen, wanneer het nog de potentie had om alles te kunnen zijn". Deze zin geeft zo goed weer hoe gepassioneerd Norbert is over zijn verzameling. Op blz 123 nog zo'n zin: "Maar geen van die woorden paste echt bij wat hij bedoelde: dat gevoel in je onderbuik wanneer alles prikt en fonkelt van een soort nerveuze blijdschap, van kietelende verwachting. Het was de emotionele tegenhanger van het gevoel dat hij had gehad toen hij voor het eerst limonade met prik had geproefd". Dit vind ik zelf heel mooi omschreven, ook zoals de emotionele tegenhanger wordt gebruikt. Vervolgens wordt in hoofdstuk 11 heel mooi spanning gecreëerd, zo spannend kan het doorgaan van een archief dus zijn, terwijl het woord archief toch een soort saaiheid en rust naar boven brengt. In dit hoofdstuk wordt ook echt duidelijk waarom Norbert deze spullen is gaan verzamelen. Tot nu toe vind ik het een prettig en boeiend boek om te lezen en dit weekend lees ik dit boek zeker uit! Ben benieuwd hoe het verder gaat.
Zojuist het boek uitgelezen. Eigenlijk vond ik het laatste deel maar triest. Een beetje een verdrietig gevoel kreeg ik ervan en ik ging zelf ook nadenken over het leven......zo lijkt het aardig nutteloos (zijn leven geleefd in twee personen maar niet alle aandacht bij 1 leven, heel zonde).......maar het boek heeft me wel geboeid! Ik heb dit boek gelezen voor de Debuten leesclub, anders had ik het misschien niet zelf uitgekozen maar ben blij dat ik het gelezen heb.
