Een duik in het verleden

De grande dame van de Nederlandse Talkshow, Sonja Barend, stelt in deze memoires vooral veel vragen aan zichzelf en moet daarbij veelal zelf met de antwoorden komen. Wel iets anders dan zij gewend was. Welk verhaal schuilt er achter haar vader en moeder tijdens de tweede wereldoorlog? Waarom was zij in die periode eigenlijk bij haar grootouders?
De herinneringen aan de oorlog worden steeds aangewakkerd als zij aan haar prille jeugd en onderduiktijd denkt. Beelden van haar jeugd, noodgedwongen doorgebracht in Alkmaar en, na de oorlog, de hereniging met haar moeder en een nieuw gezin met stiefvader (die zij dan ziet als haar vader) en twee nieuwe broertjes in Amsterdam. Schoolvakanties worden dan nog wel in Alkmaar doorgebracht. Daar en pas dan, ontdekt zij dat haar eigenlijke vader joods was, in de oorlog is weggevoerd en nooit meer teruggekeerd is. Een duidelijke eigen herinnering hieraan is niet aanwezig, zij was toen pas 2 jaar. Het wordt de rode draad in het boek, de eeuwige vraag waar vrijwel geen antwoord op komt. Herinneringen, soms vaag, borrelen op, maar daarmee ook extra vragen, waarop zij steeds maar beperkt antwoord kan krijgen. Wat zij wel over haar vader te weten komt deelt Sonja Barend met de lezer net als haar gedachten over hetgeen geweest had kunnen zijn. De herinneringen aan haar moeder zijn levendig en volop aanwezig, die aan haar vader slechts van horen zeggen.
Opvallend dat een gesprek met haar moeder over haar vader in alle jaren niet gelukt is, waardoor informatie uit die belangrijke eerste hand ontbreekt. Voor iemand die gewend is iedereen te bevragen en antwoorden te krijgen nogal frustrerend.

Het boek is verder een mix van herinneringen aan haar jeugd, waarbij de oorlogsjaren met enige regelmaat voorbij komen net als het oorlogsverleden van haar partner A., de man van haar leven, die we hier leren kennen. We lezen over haar succesvolle TV carrière met bijzondere ontmoetingen; de jaren in Israël, haar Joods zijn, maar ook de katholieke opvoeding in haar jeugd. Zij verzwijgt niets over ziektes, huwelijkse perikelen en het vreemde moederschap zonder zelf moeder te zijn.
Het is niet chronologisch, Sonja springt her en der van de hak op de tak, al naar gelang het haar waarschijnlijk voor de geest komt en zinvol vindt om het te delen. Het geeft het boek een verfrissend geheel om niet in één lijn van A naar Z te gaan.
Het boek geeft ook deja-vu momenten voor de wat ouderen. Hoe zag de wereld er ooit uit qua gezinsleven, cultuur, omgangsvormen en religie.
Met deze fijngevoelige en lekker leesbare gedachten, herinneringen en overpeinzingen leren we Sonja Barend van een andere, vooral zeer persoonlijke kant kennen.