Woorden zijn toverformules

Schrijfster Monica Vanleke noemt zich zelf een feelgoodschrijfster en een schrijfster die vanuit haar hart schrijft, en dit boek is hiervan overtuigend bewijs.

Het boek begint met het einde van het verhaal: Monica zit in de trein naar Bornem waar zij de Dodentocht gaat lopen. “Het startschot. Een druppel viel uit de hemel. Alsof het pistool een gat in een regenwolk had gemaakt.” Vervolgens worden we mee teruggenomen naar het begin van het verhaal. De jonge Monica, strak gehouden door de ijzeren greep van haar vader, leert de knappe Henri kennen en valt voor overgave op hem. Omdat zijn moeder Monica heet, doopt hij haar om tot Kim. Ze krijgen een relatie volgens de regel van Henri: liefde is vrijlaten. Oftewel Henri heeft er zo nu en dan een vriendin bij. Kim, hevig verliefd, zegt dat ze hem begrijpt maar eigenlijk voelt het niet goed: “Waarom voel ik me het dessert? Ik zou het hoofdgerecht moeten zijn.” Kims onzekerheid wordt hierdoor alleen maar versterkt en ze doet vervolgens jarenlang al het mogelijk om voor Henri de duizend-en-een-Kim te zijn waar hij geen genoeg van krijgt. Zijn perfecte meisje. Maar hoe lang kan en wil ze de door haarzelf gecreëerde Kim blijven en daarmee de echte Monica onderdrukken? Een aantal tragische wendingen brengen haar uiteindelijk nog dichter bij zichzelf en bezorgen haar een nieuw soort honger: de honger naar zelfkennis.

“Woorden zijn toverformules met grote scheppingskracht.”

Take away Kim is een innemend feelgoodverhaal dat bruist van het creatieve en originele taalgebruik. Met humor en diepgang leren we door de ogen van Kim belangrijke levenslessen, waarna we met Monica tevreden het boek kunnen sluiten. Wat mij betreft mag er een vervolg op dit boek komen, we kunnen nog veel leren van Monica!