Erg interessante verhalen!

Ik ben een donor van in de zeventig. Al jaren draag ik dat in stilte met me mee. Ik heb me nooit bekendgemaakt aan de kinderen die dankzij mijnbijdrage bestaan. Lange tijd dacht ik: dat hoeft ook niet, ik blijf gewoonanoniem. Maar na het lezen van Verborgen Verbonden van Derk Eimers merk ik dat dit boek iets in mij heeft verschoven. De monologen van de mannen in dit boek kwamen soms enorm bij me binnen. Er waren momenten dat ik het even weg moest leggen, omdat de emoties die ik voelde me verrasten. Hun uitspraken riepen niet alleen herkenning op, maar ook een soort spiegel: zo zou ik ook kunnen spreken, als ik ooit mijn eigen verhaal zou vertellen. Daarnaast vond ik de onderzoeksresultaten onder donoren buitengewoon interessant. Het gaf mij inzicht in hoe anderen – die net als ik anoniem doneerden – omgaan met hun keuzes, hun twijfels en de gevolgen daarvan. Dat besef gaf me steun. Het hoofdstuk over de geschiedenis van kunstmatige inseminatie met donorzaad in Nederland was voor mij een eyeopener. Ik wist niet dat er zoveel historie achter zat. Alles gebeurde zo ‘verborgen’. Het besef dat ik onderdeel ben van die geschiedenis, en dat geheimhouding jarenlang de norm was, zette voor mij veel in perspectief. Voor anonieme donoren die nog steeds in de schaduw staan, wil ik zeggen: lees de portretten in dit boek. Laat binnenkomen wat deze mannen vertellen. Misschien ontdek je, net als ik, dat er een nieuwe dimensiemogelijk is in je leven – één waarin anoniem blijven geen noodzaak is, maar openheid juist nieuwe betekenis kan geven.
Want uiteindelijk ontdek je pas wie je zelf bent, als je bereid bent ook gezien te worden.