Onnavolgbaar

Dit boek ben ik gaan lezen omdat ik geen zin had in een non-fictieverhaal, maar wel iets met politiek wilde lezen. En eigenlijk heb ik daar dus best wel spijt van.

De hoofdpersoon, Wessel Stols, lijdt aan het leven zoals we dat bij mij thuis zouden zeggen. Het is een grote egoïst die alles wat hem ten deel valt eigenlijk niet wil. Hij wordt uiteindelijk Europarlementariër, maar wil eigenlijk schrijver zijn.

Probeert dat, maar heeft daar het doorzettingsvermogen niet voor.

Hij wil een goed huwelijk, maar gaat wel naar bed met alles wat los en vast zit.

En dan zijn er nog heel veel dingen die hij politiek eigenlijk niet wil, maar toch doet.

Maar het meest absurdistische is zijn kunsthobby die de rest van zijn carrière en daarmee zijn leven bepaald. Maar de manier waarop hij dat meemaakt roept geen enkele sympathie op. Ik dacht steeds: "ja, dan had je het maar beter moeten doen."

In ieder geval laat dit boek je een soort van moraal zien, of het ontbreken daarvan. Maar het mooi en bijzonder om te zien waar hij allemaal terechtkomt. Ik heb mijn ogen 'uitgekeken' en mezelf meermaals plaatsvervangend voor m'n kop geslagen.