Vakantieliteratuur - of juist niet

Na het lezen van dit boek wil ik eigenlijk geen toerist meer zijn. Alle mogelijke karikaturen van toeristen komen voorbij, maar het ongemakkelijke is dat ik ook stukjes daarvan ben en de meeste andere lezers waarschijnlijk ook, al onthoofden de meesten geen beelden van heiligen. "Toerisme vernietigt datgene waardoor het wordt aangetrokken."

Terwijl ik nog niet klaar ben met nadenken over dat thema, komt het volgende alweer binnen. Wat is kunst, wat is het doel van kunst en van musea, is Europa een museum aan het worden?
Ondertussen valt dit machtig met toerisme te verbinden, de hoeveelheid toeristen die bepaalde kunst per se willen zien, werkt ondertussen de vernietiging ervan in de hand.

Europa als pretpark voor de rest van de wereld. Europa als stervend werelddeel. Het is pessimistisch, maar het laat me denken over zaken waar ik nog niet eerder aan gedacht had.

Literatuur moet verdiepen, moet schuren, moet vragen stellen. Ik had zo graag een zomer gehad om dit boek in één ruk uit te lezen, dat lukte nu niet, door de onverwachte wendingen in de zinnen is het lezen van dit boek niet iets wat ik na een lange werkdag nog kon opbrengen. Toch was ook mijn verbrokkelde leestijd een mooie ervaring.
"De liefde van mijn leven leeft in mijn verleden."
Dit boek nu ook.