Spartaanse leeservaring

Vandaag heb ik het boek - eindelijk - uitgelezen en ik voel daar opluchting bij; dit was toch wel een Spartaanse leeservaring. Er zitten heel mooie stukken in het boek, maar het herhalende zorgde er bij mij toch voor dat het taaie kost werd. Zwarte soep, met af en toe een feestmaal: de gedachten over de verschillende staatsvormen vond ik interessant en de gesprekken met Socrates ook. Maar daarna verzoop ik weer in de zoveelste zeeslag. Het langdradige sprak me niet aan, ik ben dan ook geen man van Athene.
Alkibiades laat ik graag los. Timandra had ik nog wel wat langer willen horen; pas in haar boekrol greep het verhaal me echt.