Wolven komen er niet aan te pas

Deze gothic novel speelt zich af in verschillende tijdvakken, in een oud, niet geheel waterdicht landhuis aan de Schotse kust onder de schaduw van een enorme rots, en in het hart van London. De personages zijn door familie- of dienstverbanden in de tijd aan het huis verbonden. Wat ze gemeen hebben is dat ze allen slachtoffer zijn van alledaags onpersoonlijk of gericht sadistisch geweld. Ze willen het liefst met rust gelaten worden en hun eigen gang gaan maar natuurlijk gebeurt dat niet.
Pas achteraf begreep ik dat het een griezelverhaal was. Ik was ontzet door met name de alledaagsheid, de achteloze wreedheid, ingegeven door ongelijke machtsverhoudingen. Die indruk is niet geheel weggenomen maar ik zag wel niet zozeer de humor als wel dat het boek ook wel iets van een karikatuur heeft van de klassieke Britse landhuishorror. Vooral Ruth riep voortdurend de herinnering aan Joan de Haviland in Hitchcock's Rebecca op.
Met veel plezier gelezen.