Lezersrecensie
Aangenaam en onvoorspelbaar
Paula Hawkins, meest bekend om haar bestseller Het meisje in de trein, was vroeger een journaliste voor het Britse dagblad ‘The Times’. Deze auteur schreef eerder al enkele romantische komedieromans maar dan wel onder een pseudoniem genaamd Amy Silver. Haar echte doorbrak kwam pas later in het jaar 2015 met de thriller The Girl on the train die meteen na haar uitgave op nummer één op de The New York Times Fiction Best Sellers of 2015 kwam te staan. 3 maanden na haar uitgave had ze reeds 1,5 miljoen exemplaren verkocht.
Ook bij ons werd het meisje in de trein een echt succes. Dit triggerde mij juist om het boek te lezen en zelf te ontdekken of dit al het lof wel echt verdient.
Iedereen fantaseert wel eens tijdens een auto- of treinrit over wat er in de huizen, die naast jou voorbij razen, zich afspeelt. Op basis van Hawkins eigen treinritten heeft ze dit boek tot stand kunnen brengen.
Het mysterie
Dagelijks begeeft de niet zo aantrekkelijke en alcoholverslaafde Rachel zich met de trein naar Londen om te gaan werken. Maar niets is minder waar, Rachel is enkele maanden eerder ontslagen door haar baas vanwege haar verslaving. Iedere dag, op hetzelfde moment stopt de trein bij hetzelfde rode sein langs enkele rijhuizen in de straat waar ze vroeger heeft gewoond samen met haar ex-man Tom. Maar haar blik wendt bij het horen van de sein meteen af naar het huis van haar droomkoppel, namelijk van ‘Jess en Jason’, twee fictieve namen waarover ze gaat fantaseren. Op een dag neemt Rachel vreemde elementen waar in de tuin van Jess. Het is deze keer niet Jason die bij Jess s’ ochtends aan de ontbijttafel zit en ze nog een afscheidskus geeft. De trein rijdt gewoon weer door naar de volgende halte, maar voor Rachel verandert alles. Haar droomvrouw is toch niet zo perfect als ze had gedacht. Later op een dag krijgt Rachel ook nog eens te horen dat Megan (Jess’ echte naam) wordt vermist. Met al haar bewijsmateriaal dat ze vanuit de trein de voorbije maanden heeft waargenomen gaat ze naar de politie om op zoek te gaan naar de dader.
Drie vrouwen, drie verhaallijnen
Hawkins vertelt het verhaal door de ogen van 3 betrokken vrouwen. Het verhaal heeft dus niet één maar drie verhaallijnen. Om de beurt komen Rachel, Anna (de huidige vrouw van Tom, Rachels ex) en Megan (Rachels droomvrouw) aan het woord om meer over hun leven te vertellen vanuit een ik-perspectief. Het is een verhaal dat moeilijk op gang komt want er zijn behalve drie verhaallijnen, ook steeds sprongen in de tijd. Als je die mist, snap je er niets van. Eén van de drie vertelperspectieven komt voortdurend terug in de vorm van een flashback die steeds dichter en dichter komt bij het moment van de verdwijning van Megan. Hierdoor creëert Hawkins spanning omdat je voelt en ziet aan de datum dat je die dag nadert en je ongetwijfeld wilt weten wat er toen echt gebeurd is. Verder eindigen de hoofdstukken vaak met een cliffhanger waarna een ander personage aan bod komt, zo probeert Hawkins extra spanning bij de lezers te scheppen.
Aangename schrijfstijl
De schrijfstijl van Hawkins is zeer behaaglijk door gebruik te maken van de flashbacks. Het lijkt net alsof je zelf meespeelt in het boek en de emoties mee ervaart. Ook heeft ze een zeer gevarieerde taalgebruik, die er doen voor zorgen dat het boek niet te eentonig gaat worden. Verder plaatst ze niet één duidelijk onderwerp, de verdwijning, op de voorgrond maar worden er ook nog enkele andere klassieke thema’s naar voor gebracht zoals overspel, verraad en wraak. Maar het zijn vooral de personages die de basis van het verhaal vormen. Rachel is een verslaafde, paranoïde en onaangename vrouw maar toch zorgt Hawkins ervoor dat we respect krijgen voor deze vrouw naar het einde van het verhaal toe.
Spanning
De eerste 100 pagina’s van het boek kwamen zeer traag opgang want die actie en spanning lieten redelijk lang op zich wachten waardoor je niet echt een thrillergevoel kreeg, maar dankzij de tot-in-de-kleinste-details uitgeschreven beschrijvingen, kan je het boek onmogelijk laten liggen. Na een stroeve start, kreeg het boek eindelijk een andere wending. Op dit moment vindt er dan ook de verdwijning van Megan plaats waarbij volgt dat rachel gaat helpen de dader te ontraadselen. Door haar problematiek en verleden, ga je je als lezer afvragen of ze wel te vertrouwen is. Maar het concept van de onbetrouwbare verteller is zeker een extra waarde aan het boek.
Na alle lovende reacties waren mijn verwachting zeer hoog gespannen. Ze zijn misschien niet helemaal uitgekomen. Door het ontbreken van de spanning kun je niet echt over een thriller spreken. Ondanks dit heb ik er toch nog van genoten omdat het zeer vlot las door de erg fijne schrijfstijl. Toch wil ik dit boek zeker warm aanbevelen aan alle boekenliefhebbers.
Bibliografie
Paula Hawkins. (31 mei 2017). Geraadpleegd op 21 oktober 2017, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Paula_Hawkins
Mustreads, (9 mei 2015). Recensie: Het meisje in de trein, Paula Hawkins. Geraadpleegd op 21 oktober 2017, via https://mustreads.nl/recensie-het-meisje-in-de-trein-paula-hawkins/
Annemarie, (30 mei 2015). Het meisje in de trein. Geraadpleegd op 21 oktober 2017, via http://www.thrillers-leestafel.info/paula-hawkins/het-meisje-in-de-trein.html
Ook bij ons werd het meisje in de trein een echt succes. Dit triggerde mij juist om het boek te lezen en zelf te ontdekken of dit al het lof wel echt verdient.
Iedereen fantaseert wel eens tijdens een auto- of treinrit over wat er in de huizen, die naast jou voorbij razen, zich afspeelt. Op basis van Hawkins eigen treinritten heeft ze dit boek tot stand kunnen brengen.
Het mysterie
Dagelijks begeeft de niet zo aantrekkelijke en alcoholverslaafde Rachel zich met de trein naar Londen om te gaan werken. Maar niets is minder waar, Rachel is enkele maanden eerder ontslagen door haar baas vanwege haar verslaving. Iedere dag, op hetzelfde moment stopt de trein bij hetzelfde rode sein langs enkele rijhuizen in de straat waar ze vroeger heeft gewoond samen met haar ex-man Tom. Maar haar blik wendt bij het horen van de sein meteen af naar het huis van haar droomkoppel, namelijk van ‘Jess en Jason’, twee fictieve namen waarover ze gaat fantaseren. Op een dag neemt Rachel vreemde elementen waar in de tuin van Jess. Het is deze keer niet Jason die bij Jess s’ ochtends aan de ontbijttafel zit en ze nog een afscheidskus geeft. De trein rijdt gewoon weer door naar de volgende halte, maar voor Rachel verandert alles. Haar droomvrouw is toch niet zo perfect als ze had gedacht. Later op een dag krijgt Rachel ook nog eens te horen dat Megan (Jess’ echte naam) wordt vermist. Met al haar bewijsmateriaal dat ze vanuit de trein de voorbije maanden heeft waargenomen gaat ze naar de politie om op zoek te gaan naar de dader.
Drie vrouwen, drie verhaallijnen
Hawkins vertelt het verhaal door de ogen van 3 betrokken vrouwen. Het verhaal heeft dus niet één maar drie verhaallijnen. Om de beurt komen Rachel, Anna (de huidige vrouw van Tom, Rachels ex) en Megan (Rachels droomvrouw) aan het woord om meer over hun leven te vertellen vanuit een ik-perspectief. Het is een verhaal dat moeilijk op gang komt want er zijn behalve drie verhaallijnen, ook steeds sprongen in de tijd. Als je die mist, snap je er niets van. Eén van de drie vertelperspectieven komt voortdurend terug in de vorm van een flashback die steeds dichter en dichter komt bij het moment van de verdwijning van Megan. Hierdoor creëert Hawkins spanning omdat je voelt en ziet aan de datum dat je die dag nadert en je ongetwijfeld wilt weten wat er toen echt gebeurd is. Verder eindigen de hoofdstukken vaak met een cliffhanger waarna een ander personage aan bod komt, zo probeert Hawkins extra spanning bij de lezers te scheppen.
Aangename schrijfstijl
De schrijfstijl van Hawkins is zeer behaaglijk door gebruik te maken van de flashbacks. Het lijkt net alsof je zelf meespeelt in het boek en de emoties mee ervaart. Ook heeft ze een zeer gevarieerde taalgebruik, die er doen voor zorgen dat het boek niet te eentonig gaat worden. Verder plaatst ze niet één duidelijk onderwerp, de verdwijning, op de voorgrond maar worden er ook nog enkele andere klassieke thema’s naar voor gebracht zoals overspel, verraad en wraak. Maar het zijn vooral de personages die de basis van het verhaal vormen. Rachel is een verslaafde, paranoïde en onaangename vrouw maar toch zorgt Hawkins ervoor dat we respect krijgen voor deze vrouw naar het einde van het verhaal toe.
Spanning
De eerste 100 pagina’s van het boek kwamen zeer traag opgang want die actie en spanning lieten redelijk lang op zich wachten waardoor je niet echt een thrillergevoel kreeg, maar dankzij de tot-in-de-kleinste-details uitgeschreven beschrijvingen, kan je het boek onmogelijk laten liggen. Na een stroeve start, kreeg het boek eindelijk een andere wending. Op dit moment vindt er dan ook de verdwijning van Megan plaats waarbij volgt dat rachel gaat helpen de dader te ontraadselen. Door haar problematiek en verleden, ga je je als lezer afvragen of ze wel te vertrouwen is. Maar het concept van de onbetrouwbare verteller is zeker een extra waarde aan het boek.
Na alle lovende reacties waren mijn verwachting zeer hoog gespannen. Ze zijn misschien niet helemaal uitgekomen. Door het ontbreken van de spanning kun je niet echt over een thriller spreken. Ondanks dit heb ik er toch nog van genoten omdat het zeer vlot las door de erg fijne schrijfstijl. Toch wil ik dit boek zeker warm aanbevelen aan alle boekenliefhebbers.
Bibliografie
Paula Hawkins. (31 mei 2017). Geraadpleegd op 21 oktober 2017, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Paula_Hawkins
Mustreads, (9 mei 2015). Recensie: Het meisje in de trein, Paula Hawkins. Geraadpleegd op 21 oktober 2017, via https://mustreads.nl/recensie-het-meisje-in-de-trein-paula-hawkins/
Annemarie, (30 mei 2015). Het meisje in de trein. Geraadpleegd op 21 oktober 2017, via http://www.thrillers-leestafel.info/paula-hawkins/het-meisje-in-de-trein.html
4
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
