Geslaagd YA verhaal als inleiding op de concentratiekampen

Lucy Adlington schrijft verhalen voor de jeugd.
Dit verhaal gaat over de concentratiekampen waarin jonge meisjes de hoofdrol spelen.
Niet teveel personages en een heel vlotte schrijfstijl zorgen ervoor dat het boek heel goed leest en snel uit is.
Je wil ook echt verder blijven lezen , de personages spreken erg aan , ook de zijpersonages zetten je aan het denken.
Het voelt ook echt aan als een YA , je weet dat de gruwelijkheden er zijn , maar ze worden erg goed behandeld op YA wijze. Het rauwe en intens verdriet wordt bedekt met een zachte doek van een gemoedelijke schrijfstijl.
Als je interesse gewekt is door dit boek, ga je verder lezen in andere boeken over deze periode.
En dit boekt wekt zeker de interesse op om meer hierover te lezen.
Je wordt redelijk zacht maar toch uitdrukkelijk gewezen op de dingen die plaatsvonden in deze kampen. Je gaat echt nadenken over dingen, op een simpele manier komen de dingen echt wel hard bij je naar binnen.
Ik zou willen dat mijn dochter het zou lezen, maar dat krijg ik nooit voor elkaar ...
Er staan vele dingen in die echt wel binnenkomen, ik zou dit boek niet gemist willen hebben!
Voor mij was het ook een kennismaking met deze gebeurtenissen en ik ga er zeker veel meer over lezen.
Dus lees over het warenhuis, rat en konijn, Ella en Rose, Carla en Mina... je zult snel in het verhaal opgaan.
Er zijn wel enkele ongeloofwaardigheden in het boek , zoals het karakter van Rose , dat ze behoud ondanks alle gebeurtenissen alsook het einde...
Maar bij mij gaat het om leesbeleving, niet om het boek daarna te analyseren en uitgebreid te bespreken maar als leeservaring en leesbeleving, ik ben blij dat ik deze YA niet gemist heb.
Ik schrijf bij een recensie niet graag over de inhoud, dan verraad je al snel teveel, de achterflap vertelt de inhoud, ik vertel mijn leeservaring, mijn mening.
Dus, koop deze voor uw dochter en lees hem ondertussen zelf ook.