Eigentijdse en tijdloze verhalen

Bij het zien van de cover en het lezen van de titel krijg je het gevoel dat je het boek gaat lezen van een cabaratier die zijn publiek om stilte maant omdat hij wil beginnen met zijn show. In zekere zin is dat ook zo. Het is zeker niet de bedoeling dat je gaat zitten tetteren tijdens het lezen, maar dat je je aandacht bij de verhalen houdt.
Vanaf het eerste verhaal wordt je gelijk gegrepen en af en toe moet je even jezelf tot de orde roepen, dat de verhalen niet echt zijn, dat het niet echt is gebeurt. Maar toch, toch hadden de verhalen, hoe bizar vaak ook, hadden zomaar in een programma als De Stoel met Rik Felderhof (wordt dat nog uitgezonden?) verteld kunnen worden. Sommige verhalen hadden niet misstaan in een soap-serie als Goede Tijden Slechte Tijden.
De verhalen zijn soms grof, maar tegelijkertijd ook humoristisch, schaamteloos, maar laten je ook nadenken over de situaties, jouw kijk op anderen en op jezelf.
De verhalen laten je zien dat sommige dingen die je hoort wel eens heel anders kunnen zijn dan dat er verteld wordt. Sommige verhalen laten je zien dat je soms wel heel bekrompen kan denken terwijl bepaalde beroepen heel normaal zijn ook al is het niet jouw keuze.
Het zijn heel eigentijdse en tijdloze verhalen die heel herkenbaar (kunnen) zijn. Persoonlijk werd ik erg gegrepen door het verhaal over pesten, waar ik gedeeltes in herkende omdat ik zelf gepest werd op school. Alleen koester ik geen wraakgevoelens. ;) Met het laatste verhaal had ik overigens wel wat moeite, maar dat heb ik altijd als er over dat onderwerp wordt geschreven. Toch is het, hoe gruwelijk ook, goed beschreven.