Mooi verhaal dat blijft hangen

Via De club van echte lezers heb ik dit boek ontvangen om te recenseren. Het is het derde boek van de Nederlandse auteur Ricus Van de Coevering en mijn eerste kennismaking met werk van hem.

Met zijn 160 pagina’s geen al te dik boek, toch zeer de moeite waard! Er staat geen woord teveel in, maar wat er staat aan woorden is ontzettend goed gekozen, zodat ze precies de juiste sfeer weergeven. Prachtige zinnen die de leesbeleving alleen maar versterken. Je leest, hoort, proeft en ziet het verhaal.

“Rechts van het pad stonden koeien te grazen, hij rook hun geur, iets zoetzuurs. De brutaalste stapte met bonkige passen langs de draad een eindje met hem op, haar uier wiegde. Ze keek hem herkauwend na, een ander tilde de staart op voor een kletterende straal.”

Het verhaal zelf is mooi en klein. Het gaat over doodgewone mensen die iets ingrijpends hebben meegemaakt, zoals zovelen. Deze mensen moeten door en maken keuzes waarvoor je alleen maar begrip kunt opbrengen en compassie kunt voelen. Zelfs al staan sommige keuzes haaks op elkaar.

Het boek bleef nog een poosje in gedachten hangen, ik ben erg blij om het te hebben mogen lezen.