Lekker gelezen en toch teleurgesteld

Ik sloeg het boek dicht met een diepe zucht. Hoewel het een aangenaam verhaal was om te lezen is, was het tegelijkertijd ook een erg makkelijk verhaal. Zuurstokroze is het woord dat bij mij steeds omhoogkomt als ik aan he boek denk.

De hoofdpersoon is innemend. Schattig in al haar eigenheid. Je gunt haar het beste, omdat zij alleen maar vriendelijkheid en liefde heeft voor de mensen om haar heen en omdat zij haar eigen "onzichtbare" werk ook zo liefheeft. Is ze soms vervelend, irritant? Nee. En ik vind dat jammer!

De mensen om haar heen zijn òf enorme met haar begaan en kritiekloos òf ze maken misbruik van haar en nemen haar niet serieus. Vrij eendimensionaal. Vind ik ook jammer!

Het verhaal zit vol grotere en kleinere problemen die allemaal keurig en weinig spannend worden opgelost. En de plottwist aan het eind, ach...

Heb ik het boek dan niet met plezier gelezen? Jawel hoor! Ook ik gunde de hoofdpersoon het beste. Ook ik was benieuwd naar hoe het verhaal zich zou ontwikkelen. Ook ik vond het gegeven van een kamermeisje, verwikkelt in een intrige aantrekkelijk.

En toch denk ik dat er zoveel meer uit te halen was geweest! En daar heb ik tot op laatst op gehoopt.

Wil je simpel en schattig vermaak? Lees dan lekker dit boek!
Houd je van meer diepgang? Boeken die je echt iets doen voelen? Dan zou ik dit overslaan of hooguit als tussendoortje lezen.