Poëtisch en grimmig epos over Iran

Iran. Een land dat waarschijnlijk niet bovenaan je lijstje staat van plekken die je de komende tijd wilt bezoeken. Het land lijkt een beetje de grote onbekende. Wellicht mede door Westerse media wordt Iran maar al te vaak beschreven als de boeman van het Midden Oosten. De boze buurman die je liever niet tegenkomt. Het land kent een strenge islamitische wetgeving. Maar dat is niet altijd zo geweest. In het huis van de moskee wordt op schitterende wijze een familiegeschiedenis beschreven voor, tijdens en na de Iraanse revolutie (1979).

Het boek vertelt over een vooraanstaande familie van handelaren en de imam, de belangrijkste geestelijke van de stad. In het huis van de moskee maak je kennis met Iraanse gebruiken en de manier waarop de islam een plaats inneemt in het dagelijkse leven. De toon van het boek is zoet, zelfs een beetje dromerig en de personages van deze grote familie komen tot leven.

Totdat er wat onrust ontstaat bij enkele familieleden, onvrede over het huidige politieke klimaat. De schrijver weet heel subtiel, beetje bij beetje, de opmaat naar de revolutie te schetsen. Meningsverschillen, de vraagtekens, maar juist ook de rechtvaardiging van de revolutie, de opwinding en de hoop. De sfeer van het boek en de sfeer in het huis van de moskee wordt grimmiger. Een sfeer van chaos, verwarring en geweld die een revolutie teweeg brengt. En daarbij de desillusies en gevoelens van onmacht van een tij dat is gekeerd. Een omwenteling die voor weinig mensen positief heeft uitgepakt. Van de ene dictatuur naar een andere radicale islamitische dictatuur.

De schrijver van dit boek, Kader Abdolah, is destijds zelf uit Iran gevlucht en woont en schrijft sindsdien in Nederland. Via dit boek neemt hij je mee naar zijn land. Terug naar zijn huis, zijn familie, zijn stad. Een land waarin de bevolking collectief de juiste afslag lijkt te hebben genomen, maar vrijwel direct daarna volledig uit de bocht is gevlogen. Dit boek bestaat uit fictieve karakters en niet alle gebeurtenissen zijn feitelijk beschreven. Desondanks begrijp je na het lezen van dit boek veel beter wat er zich in Iran heeft afgespeeld. Verhelderend, leerzaam en zeer ontroerend. Een kijkje in de keuken van de boze buurman, die eigenlijk niet boos is, maar wel verloren.