De ‘flow’ is weg!

In de eerste romans van Grisham werd je zowel door inhoud als stijl van de romans meegesleept in het verhaal. Was er nog sprake van karaktertekening van de hoofdfiguren; in deze roman is alles veel te geconstrueerd en wordt er nauwelijks verteld waarom personen handelen zoals ze doen, bijv. De hoofdpersoon is naast advocaat ook een geestelijke/dominee, maar echt begrijpen waarom hij zo is geworden en hoe beide functies met elkaar te verenigen zijn, wordt niet echt duidelijk. Ook het feit dat hij nauwelijks geïnteresseerd is in een nieuwe partner wordt onvoldoende belicht: zo lijkt hij nogal verbaasd te zijn als de FBI-agente pas op p. 307 hem vraagt waarom hij haar niet heeft uitgenodigd voor een date. Waar je wel enig inzicht in krijgt, is het langdurige en frustrerende proces om onschuldige gevangenen vrij te krijgen en van de tegengestelde belangen en krachten van diverse Amerikaanse overheidsinstanties.