Een labyrinth in boekvorm

Ik heb het boek de Diepst verborgen herinnering van de mens mogen lezen met de leesclub over dit boek. Ik zie het als een kado dat dit boek op mijn pad kwam.
Als ik in de winkel dit boek had zien liggen, zou ik het niet opgepakt hebben. En het is ook geen boek die past bij wat ik normaal gesproken lees, maar het was heel erg leuk om met dit boek kennis te maken.
De schrijver is een ware taalkunstenaar. Vanaf het moment dat je begint te lezen, word je een labyrinth in getrokken waar je heerlijk lang in blijft dwalen. De schrijver zorgt er voor dat het duidelijk blijft en dat je niet verdwaalt in het boek.
Er komen heel veel personages langs die de hoofdpersoon steeds weer iets over zichzelf leren en die waarde en kracht aan het boek geven.
Voor mij maakte de leesclub het lezen van dit boek wel af. Door de discussie over de verschillende thema's in het boek, hield het boek me nog meer bezig dan het zou hebben gedaan als ik het alleen voor mezelf had gelezen.
Dit boek is een waar kunstwerk, maar het moet je wel aanspreken om op ontdekking uit te gaan tijdens het lezen. Het boek zet je aan het denken.