Een zonnetje voor zonnemeisjes.

Ik mocht dit boek lezen voor de leesclub. Ik had de cover gezien en de achterkant gelezen en daarna nog een preview gelezen en mijn nieuwsgierigheid was er!
Vanaf de allereerste bladzijde deed dit boek iets met mij. Ik wilde de hoofdpersonen snappen, ik wilde weten wat er gebeurd was en hoe en waarom.
Een groot deel van het boek, hangt er een soort van beklemmend gevoel om je heen tijdens het lezen van het boek. Als lezer dacht ik al wel snel te weten, wie de oorzaak was van alle narigheid. Maar ik kon de vinger er nog niet opleggen hoe het dan verder in elkaar zat. Ondertussen worden er prachtige personen neergezet. Bijna alsof ze naast je op de bank zitten en je ze heel goed kent. Het gevoel dat je ze in de ogen kijkt en weet wat ze denken.
En dan opeens, is er een omslag in het boek. Alles wordt duidelijker en er is sprake van vergeving en begrip. Bijna letterlijk voelde ik dat zelf ook.
Het enige onbegrijpelijke blijft dat de ouders van Kitty handelen zoals ze handelen. Dit blijft voor mij een groot vraagteken. En haaks daar op staan de ouders van Gijs. Compleet andere mensen, andere waarden en normen. Een warm hart. Mooi om dat verschil te lezen. En dan na te denken over nurture en nature.
Ik had dit boek niet willen missen. Ik ben blij dat ik het gelezen heb en vindt Hedwig echt een talent in het beschrijven van personages en hun ontwikkeling.