lastig

Het is lastig om dit boek van de Grande Dame van de Nederlandse thriller oprecht te beoordelen, zeker als je alle lovende recensies leest. Het staat buiten kijf dat Loes kan schrijven. Haar schrijfstijl is jaloersmakend meeslepend. Daarom heb je misschien niet eens in de gaten dat het meer Tell dan Show is in Geloof mij nooit. De cover doet veel beloven. Prachtig beeld met mooie gouden rand. Eentje die Loes verdient. De vraag rijst alleen wel of die gouden rand ook bij dit verhaal hoort. Halverwege is al duidelijk wie de idioot is, maar dat is op zich niet erg als het plot je bij de strot grijpt. Dat doet het bij mij in ieder geval niet en ik realiseer me dat dit voor iedereen persoonlijk is. Dit verhaal neemt je niet mee in de actie, maar vertelt vaak achteraf en van een afstand. Op de kaft wordt de interesse gewekt door de zin: ‘De mantel der liefde kan ook te veel bedekken.’ Die zin triggert enorm, maar het verhaal maakt die verwachting niet waar. Ik ben ervan overtuigd dat er meer in dit verhaal had gezeten en het misschien wel te snel geschreven is. Dat vind ik jammer, want ik heb Loes hoog zitten. Daarom vind ik het zo lastig om dit oordeel te geven.