Alles is verlicht

Dit boek bestaat uit min of meer twee delen; een heden en een verleden. Het heden speelt zich echter niet af in het heden, maar tenminste een paar maanden terug. Technisch gezien is dit dus ook en verleden. Het andere, echte verleden, speelt zich verder terug in de tijd af, tussen 1792 en 1941.

Het heden van het boek is humoristisch en daardoor tevens onverwacht treurig. De hoofdstukken zijn door het personage Alex geschreven. Hij verteld zo het verhaal van een Amerikaan (Jonathan Safran Foer, de naam van de schrijver) die naar Oekraïne komt om opzoek te gaan naar de sporen van zijn familie op het Oekraïense platteland, de familie die hier door de nazi’s is verjaagd en uitgemoord. Alex spreekt een bijzondere versie van Engels, wat het lezen erg leuk maakt. Zijn verhaal en zijn brieven zijn een genot om te lezen.

Jonathan Safran Foer, het personage en niet de schrijver, schrijft het verleden. Deze verhalen vind ik tenenkrommend pretentieus. Naar mijn gevoel slaat hij hier de plank volledig mis. Of ben ik niet in staat zijn humor te begrijpen? In deze hoofdstukken krijg ik het gevoel dat niets waar is, of misschien toch wel, en dat niet ertoe doet, of toch wel? De pornografische referenties zijn ongemakkelijk en, wat mij betreft, storend.

Een gedeelte van dit boek is dus erg mooi, en een gedeelte.. niet. Dat maakt het voor mij erg verwarrend. Het boek is wel goed geschreven, dus vandaar dat het verhaal ten minste een midden-rating verdient. Volgens mij is dit een boek dat je ofwel bevalt, ofwel haat. En ik ben er niet helemaal uit wat ik nou voel...

Ik ben blij dat ik je uit heb, maar ik heb je ook lief gehad.