Dwalen door de Amsterdamse stofsleuven....

Dystopische romans spreken mij enorm aan. Wie is er niet benieuwd hoe het in een (verre) toekomst met ons vergaat? Pen strooit er nog een vleugje fantasy over wat mij bijzonder benieuwd maakte naar het resultaat. De cover is bijzonder goed geslaagd, hoewel de kledij van de persoon op de voorkant iets meer dystopisch mocht zijn vind ik. Het zal mijn vrouwelijk trektje zijn vermoed ik dan.
De schrijfstijl van de auteur spreekt mij wel aan. Het boek leest als een trein, toch zeker het deel tot ze het Onderuniversum induiken. De stofsleuven zijn een originele vondst waar er direct een scheiding gemaakt wordt tussen het gepeupel en de upperclass. De voorgeschiedenis die toch wel zeer interessant lijkt (en ook uitvoerig aanbod komt in het boek) doet mij bijna smachten naar een prequel. Als deze er niet komt hadden er naar mijn mening een paar flashbacks, om de lezer deze spannende gebeurtenissen niet te ontnemen, in mogen staan.
Vanaf het moment dat Julian en zijn medereizigers het Onderuniversum betreden blijf ik verweest achter. Daar het verhaal tot nu toe vlotjes te kauwen was moet ik nu herhaaldelijk zinnen en stukken tekst opnieuw lezen om te begrijpen wat er bedoelt wordt. Persoonlijk vind ik dat de auteur net iets te veel haar best doet om het Onderuniversum te gebruiken om dit boek op een hoger fantasy niveau te tillen. De wereld blijft voor mij net iets te onduidelijk en raakte het mij persoonlijk niet zoals ik het graag heb, hoewel ik moet toegeven dat het misschien aan mij ligt. Ik werd niet in het Onderuniversum gezogen, laten we het daarop houden. Het gebruik van mythische figuren in fantasy is niet zo direct een fetisj waar ik op kick en het gebruik van Kludde was voor mij persoonlijk geen verrijking voor het boek.
Zoals in veel fantasy boeken is in dit boek de held (Julian) voorbestemd om zijn lot te ondergaan en bezit hij eigenschappen die daarvoor nodig zijn en hij enkel heeft. Alleen, ik mis hier een éénduidige reden waarom. Soms wordt er een tipje van de sluier opgelicht en lees je dat Julian een transformatie heeft ondergaan in Distoria maar nergens waarom en waarom hij juist.
De tekeningen die het boek sieren zijn mooi gemaakt. Hier had ik wel iets minder kwistig mee omgesprongen en ook maar één keer elke prent gebruikt. Bijvoorbeeld, voor sommige hoofdstukken wordt dezelfde prent aan de voor en achterzijde van hetzelfde blad gebruikt, alhoewel deze prent ook al enkele keren daarvoor was voorzien.
Slotconclusie: Ondanks de kritische noot hier en daar vind ik het toch een goed YA debuut van de schrijfster en hoop ik stiekem op een prequel.