“Muurtje om mijn hart” – over liefde, lawaai en lekker gespierde bouwvakkers

Stel je voor: je woont heerlijk rustig aan de bosrand, met alleen het gezang van vogels en het gezoem van je printer als gezelschap. En dan… BAM! Witte busjes. Radio’s op standje Mega Piraten Festival, en bouwvakkers met sloophamers die meer lawaai maken dan een schoolklas vol gillende kinderen.
Welkom in het leven van Elin.
Elin houdt van rust, orde en overzicht — drie dingen die verdacht weinig voorkomen op een bouwplaats. Toch is daar Mike, de knappe bouwvakker met een hamer in zijn hand en een twinkeling in zijn ogen. En ineens blijkt dat het muurtje om Elins hart niet bestand is tegen… tja, goed gereedschap.
Deze feelgood is luchtig, grappig, maar met genoeg emotie om je af en toe een brok in de keel te bezorgen. De hoofdstukken zijn kort en de chemie spat van de pagina’s.
Wat ik extra leuk vond: het verhaal heeft twee perspectieven, die van Elin én Mike. Zo weet je niet alleen wat zij denkt (“waarom is hij zo irritant charmant?”), maar ook wat hij denkt (“waarom doet ze alsof ze me niet leuk vindt terwijl ze dat duidelijk wel doet?”). De wisselwerking tussen hun gedachten is heerlijk herkenbaar én komisch.
En die diepgang? Die zit er absoluut in met thema’s als vertrouwen, verlies en durven openstellen. Alleen zijn deze niet verpakt in zware zinnen, maar in een warme, toegankelijke stijl die leest als een kop thee op een regenachtige middag (met koekjes, uiteraard).
Kortom:
Muurtje om mijn hart is onmogelijk om niet aan te raken. Verwacht romantiek, gênante momenten waarbij je hardop moet lachen, en een portie feelgood die je hart laat kloppen als een boormachine op volle toeren.
Aanrader voor iedereen die ooit dacht:
“Bouwvakkers zijn lawaaiig.” Grote kans dat je ze na dit boek allemaal wel een kans wil geven.