Wat ik nou vind van '23 minuten'?

'Wat als je de tijd kunt terugdraaien?'

Dat is de ondertitel van '23 minuten'. Het lijkt soms alsof het een uitkomst zou zijn; even een kwartiertje terug om te zorgen dat je de andere route had genomen waar géén file staat... een half uurtje terug zodat je niet over je collega hebt staan roddelen terwijl ze schijnbaar achter je stond... of dat éne drankje niet zou hebben genomen, dat de oorzaak was van die gênante dans op de tafel.. nou je, you get the point...

Zoe is het daar niet helemaal mee eens. Zij kán namelijk de tijd terugdraaien. Precies 23 minuten. En niet meer dan 10 x dezelfde 23 minuten.
En hoewel het misschien makkelijk lijkt, schept het ook verantwoording. Want stél nou dat er iets ergs gebeurt... en stél nou dat ze dan niets doet... is het dan háár schuld dat het gebeurd is?
Maar stel nu dat ze wél iets doet, wél de tijd 23 minuten terugzet... en de afloop is nóg slechter dan in eerste instantie... dan is het óók haar schuld?!

Een lastig dilemma waarin Zoe zit dus. Ze houdt haar gave meestal maar voor zichzelf, want de keren dát ze het vertelde, werd ze niet serieus genomen. En dat verbaast haar niet, want wie zou zo'n ongeloofwaardig verhaal nu voor waar aannnemen?

In dit boek beleven we slechts 23 minuten... maar wel meerdere keren!
Want Zoe is getuige van een bankoverval en doet alles om ervoor te zorgen dat er zo min mogelijk slachtoffers vallen.
Maar in haar eentje kan ze de overvaller niet tegenhouden, en wie gaat haar geloven als ze vertelt dat er 'straks iemand de bank komt overvallen, en dat weet ik omdat ik het net al heb meegemaakt?'
Juist.. niemand dus.

Wat een intrigerend iets blijft tijdreizen ook altijd! Zoe is de enige die weet dat ze terug is gegaan in de tijd, ze komt zichzelf niet tegen, er blijft maar één Zoe, maar die heeft wel de herinneringen aan de aankomende 23 minuten meegenomen.
Géén moeilijk gedoe met paradoxen, het is een gegeven dat het zo werkt en je doet het er maar mee. En dat is prima!
Zoe is een enorm dapper, vindingrijk meisje dat doorzet, ook al lijkt haar zelf opgelegde taak vrijwel onmogelijk.
De manier van schrijven is fijn, erg toegankelijk, ook voor de doelgroep (YA).

Je zult het boek moeten lezen om dit gordeldier te begrijpen ;)

Kortom, een prima boek voor tussendoor, waarbij je vanzelf gaat nadenken hoe jíj de situatie opgelost zou hebben, wat Zoe's volgende stappen zouden moeten zijn.
Het verhaal is niet al te lang (208 blz met font met vrij veel witruimte) en dus ook zó uit.

3,5 duim