Wat ik nou vind van 'Geloof mij nooit'?

Allereerst bedank ik graag de Crime Compagnie voor dit recensie-exemplaar!

Alweer de 29e thriller van Loes den Hollander, onvoorstelbaar!
In deze volgen we een familie waarbij de ellende zich opstapelt.
Jochem, de jongste van 2 broers, werkt met zijn ouders in de slagerij die hij van hen overnam.
Zijn dochter Kiki woont bij zijn ex-vrouw, Pattie.
Pattie lijkt erop te kicken het Jochem moeilijk te maken.
Wanneer het noodlot toeslaat, lijkt er geen eind te komen aan de ellende, en wijst alles er op dat er één iemand verantwoordelijk is. Maar wie?

Poeh het duurde even voor ik echt lekker in het verhaal zat. De schuingedrukte passages, geschreven vanuit het oogpunt van ... (ja, daar moet je zelf achterkomen), haalden me ook uit het verhaal, daarbij vond ik die niet prettig lezen.

Het uiteindelijke plot vond ik niet héél verrassend, het boek werkte m.i. daar echt wel naartoe.

Anderzijds was dit wel weer een echt herkenbare 'Loes', met 'echte' mensen en hun strubbelingen, ergernissen en twijfels.
Want in iedere familie is er wel iets, toch? De vervelende trekjes van een broer of zus, de schoonfamilie die je nooit écht goed kent, je ouders die, wanneer je al lang en breed volwassen bent, je nog behandelen als een dwarse tiener....
Hoe goed ken je je familie eigenlijk écht?
'Geloof mij nooit' is meer een psychologische thriller dan één met veel actie, achtervolgingen en moordpartijen, er komt géén inspecteur met een traumatische verleden en/of een drankprobleem in voor, het blijft allemaal dicht bij huis. En dat is misschien eigenlijk nog veel enger.
Van mij krijgt dit boek 3,5 duim