Wat ik nou vind van 'Een veld vol klaprozen'?

Met dank aan Harper Collins voor dit recensie-exemplaar.

Dit boek bevat twee verhalen: dat van Alice, gedurend de Eerste Wereldoorlog en dan van Gemma, 100 jaar later.

Gemma heeft haar tijdelijke intrek genomen op een oude boerderij in Frankrijk, met het doel deze op te knappen.
Ze is helemaal alleen, kent er niemand en spreekt de taal amper, maar ze heeft er behoefte aan om haar gedachten te  verzetten en gaat volop aan de slag.
Al snel krijgt ze hulp van Tom, een aannemer uit het dorp.
Tijden het klussen vindt Gemma een stapeltje brieven. Nieuwsgierig begint ze te lezen. Het blijkt een briefwisseling te zijn tussen de verpleegster aan het front Alice en ene kapitein Ed Woodhall.

Geintrigeerd door de geschiedenis blijft Gemma verder lezen tussen het klussen aan de boerderij door.

Terwijl ze twijfelt over haar eigen toekomstplannen, krijgt ze bewondering voor Alice die steeds meer voor zichzelf op weet te komen en voor zichzelf kiest.
Gesterkt door deze vrouw een eeuw terug, besluit ook Gemma dat het tijd wordt zelf het heft in handen te nemen en niet de veiligste weg te nemen, maar de weg die je hart je influistert.

Wat vond ik van dit boek? Lastig! Het verhaal van Gemma heeft, op de reden van haar vertrek naar Frankrijk na, weinig om handen en is behoorlijk voorspelbaar.
Alice's verhaal leest dan ook een stuk prettiger, alhoewel ook net zo voorspelbaar.

Als lezer lees je niet de brieven die Gemma leest, maar lees je Alice's belevenissen, net als die van Gemma, in romanvorm.


Hoe Gemma alles weet wat er met Alice gebeurd is, is me een raadsel, want de briefwisseling met Ed begint pas een tijd na hun kennismaking, en de momenten samen met Ed zal ze niet hebben omschreven in deze brieven.
Daarnaast wordt er een aantal keer benoemd dat er aantekeningen op de achterzijde van de brieven staan, maar daar wordt verder niet meer op ingegaan. Waarom dit dan herhaaldelijk benoemen?


Daarbij vallen Gemma's gedachten en overpeinzingen nogal eens in herhaling, en zijn er wat kleine dingetjes die niet kloppen (vb. ze pakt haar koffers en haast zich naar de deur, om 10 regels verder de handvatten van de koffers te pakken en naar de deur  te  slepen). En zo staan er wel meer van dit soort foutjes in het boek.

Voor mij helaas geen topper dus. Ik had gehoopt op een boek in de trant van 'Heimweeland' of 'Het meisje in de brief'.

Jammer, maar geen hoge score dus van mij voor 'Een veld vol klaprozen'.
Hoewel ik érg van klaprozen houd, voor dit boek helaas slechts 2,5 duimpjes