Wat ik nou vind van 'Grand Hotel de Bajes'?

Dit boek mocht ik lezen voor het Selfpubcafé.
Altijd leuk om nieuwe auteurs te leren kennen!

Ik had al het één en ander over dit boek gelezen, en was behoorlijk nieuwsgierig.
De auteur heeft een recensie van ruim 300 pagina's geschreven over zijn verblijf in een staatshotel.

Andries is de zoon van Jan Bik, die verschillende seksclubs in Nederland bezit.
Op een dag wordt hij van zijn bed gelicht, zonder dat hij weet waarom, en in een cel geplaatst. Er wordt hem niet veel verteld en hij mag nul contact met anderen hebben.
Uiteindelijk hoort hij dat er meer mensen zijn opgepakt, waaronder zijn ouders. Een hele waslijst aan beschuldigingen is er opgesteld, maar Andries is ervan overtuigd dat het een fout betreft. Hij heeft immers geen strafbare feiten gepleegd!
Helaas wordt hij niet op zijn blauwe ogen geloofd en duurt het 5 maanden eer hij zijn vrijheid terug heeft.
In die 5 maanden valt hij van de ene verbazing in de andere, wat betreft het reilen en zeilen achter de tralies.

'Grand Hotel de Bajes' is een boek wat makkelijk wegleest.
Andries' schrijfstijl is alsof hij samen met je op een terrasje zit om zijn verhaal te doen.
Hij laat weinig achterwege, geeft soms, naar mijn mening, wat te véél informatie.
Ik bedoel, tof als je tevreden bent met je seksleven, houden zo, maar ál zijn bedpartners zijn ware pornosterren en tijdens zijn opsluiting zijn zijn herinneringen daaraan een feestje voor Andries.
Snap ik, ik begrijp ook dat je veroveringen je boek zullen lezen, dus je kán niet anders dan positief zijn over hun prestaties, maar zonder deze herhaaldelijke vermeldingen was het boek niet minder geweest.
Maar Andries is gewoon trots, net als hij dat op zijn gespierde lijf is, en als een enthousiast jongetje laat hij dat graag herhaaldelijk weten.
En door dat kinderlijke enthousiasme kun je het hem
niet eens kwalijk nemen, het werkt bijna aanstekelijk.

Gelukkig doet hij wel meer in die 5 maanden: zo start hij 2 studies, zoekt hij de rechten van gedetineerden tot op de letter uit en schrijft een (sport)boek.
En intussen wacht hij op het moment dat men ontdekt dat hij onschuldig is en naar huis mag.

Andries wil met dit boek méér bereiken dan alleen zijn verhaal doen. Hij wil Nederland erop wijzen dat het belachelijk is wat voor luxe gedetineerden hebben, terwijl in het gemiddelde verzorgingstehuis amper geld vrijgemaakt kan worden om iedereen dagelijks te kunnen wassen.

Gelukkig kan ik over géén van beide situaties uit eigen ervaring meepraten.
Ik beperk mijn mening dan ook tot het boek.
Ik vond het ontspannen lezen (verwacht geen literair hoogstandje, maar een aansprekend en down to earth geschreven boek) en zou de volgende delen (dit zou het eerste zijn van wat een trilogie moet worden) ook zeker lezen.
De score? Toch gewoon 4 duimpjes!