Lezersrecensie
Traag begin
Meisjes, ijs, water... het lijkt een terugkerend thema in de boektitels en -covers van de afgelopen maanden.
Hopende op toch heel diverse verhalen, ben ook ik gezwicht voor dit boek.
En dat was niet vervelend!
Inspecteur Erika Foster wordt ingeschakeld om de vermissing van een rijke jonge vrouw op te lossen. Het blijkt al snel dat deze vrouw (Andrea) vermoord is, en dan is de vraag natuurlijk: door wie?
En waarom?
Verschillende personen uit het leven van Andrea passeren de revue; is één van hen de dader?
Diezelfde dader blijkt meer op zijn kerfstok te hebben als alleen de moord op Andrea en besluit op een gegeven moment dat Erika het volgende streepje op die kerfstok wordt.
Zoals het nu eenmaal hoort in een politiethriller, wordt Erika op haar beurt ook weer tegengewerkt door hoger hand én haar eigen verleden.
Mij persoonlijk was het lang niet duidelijk wie de dader was. Ik verdacht op een gegeven moment zelfs één van Erika's iets minder prominent in beeld zijnde collega's, die natuurlijk gewoon beleefd wilde zijn toen hij vroeg om haar verblijfplaats, en niet een gruwelijke dood op zijn collega wilde voorbereiden.
Maar goed dat ik geen functie bij de politie heb, dus...
Vrij vroeg in het verhaal heeft Erika nog een aanvaring met een jongetje, welke verstrekkende gevolgen zou kunnen hebben. Dat Erika hier eigenlijk totaal geen moeite mee (lijkt te hebben, of ~) heeft, verbaast me wel. Maar wellicht is dit iets wat in het volgende deel (waarvan de auteur achterin het boek aangeeft dat dit er zeker komt) nog terugkomt.
Het duurde even voor het verhaal me echt pakte. Tussendoor nog andere boeken gelezen, een serie gebingewatched, nou ja, je snapt het idee.
Maar vanaf (give or take a few) pagina 195 veranderde dit. En het einde van het boek lijkt wel een race om het verhaal af te krijgen vóór de bladzijdes op zijn, echter niet op een vervelende manier (lees: het verhaal wordt niet afgeraffeld), maar vol spanning.
Dus dat volgende deel? Dat zal ik ook wel gaan lezen.
Plus- en minpunten tegen elkaar afgewogen, kom ik dan tot mijn eind-oordeel over dit boek.
De grande finale maakte een hoop goed, want die vond ik echt wel sterk.
Daarom geef ik het een score van .... 4 duimpjes.
http://www.watiknouvind.com/2018/02/wat-ik-nou-vind-vanhet-meisje-in-het.html
Hopende op toch heel diverse verhalen, ben ook ik gezwicht voor dit boek.
En dat was niet vervelend!
Inspecteur Erika Foster wordt ingeschakeld om de vermissing van een rijke jonge vrouw op te lossen. Het blijkt al snel dat deze vrouw (Andrea) vermoord is, en dan is de vraag natuurlijk: door wie?
En waarom?
Verschillende personen uit het leven van Andrea passeren de revue; is één van hen de dader?
Diezelfde dader blijkt meer op zijn kerfstok te hebben als alleen de moord op Andrea en besluit op een gegeven moment dat Erika het volgende streepje op die kerfstok wordt.
Zoals het nu eenmaal hoort in een politiethriller, wordt Erika op haar beurt ook weer tegengewerkt door hoger hand én haar eigen verleden.
Mij persoonlijk was het lang niet duidelijk wie de dader was. Ik verdacht op een gegeven moment zelfs één van Erika's iets minder prominent in beeld zijnde collega's, die natuurlijk gewoon beleefd wilde zijn toen hij vroeg om haar verblijfplaats, en niet een gruwelijke dood op zijn collega wilde voorbereiden.
Maar goed dat ik geen functie bij de politie heb, dus...
Vrij vroeg in het verhaal heeft Erika nog een aanvaring met een jongetje, welke verstrekkende gevolgen zou kunnen hebben. Dat Erika hier eigenlijk totaal geen moeite mee (lijkt te hebben, of ~) heeft, verbaast me wel. Maar wellicht is dit iets wat in het volgende deel (waarvan de auteur achterin het boek aangeeft dat dit er zeker komt) nog terugkomt.
Het duurde even voor het verhaal me echt pakte. Tussendoor nog andere boeken gelezen, een serie gebingewatched, nou ja, je snapt het idee.
Maar vanaf (give or take a few) pagina 195 veranderde dit. En het einde van het boek lijkt wel een race om het verhaal af te krijgen vóór de bladzijdes op zijn, echter niet op een vervelende manier (lees: het verhaal wordt niet afgeraffeld), maar vol spanning.
Dus dat volgende deel? Dat zal ik ook wel gaan lezen.
Plus- en minpunten tegen elkaar afgewogen, kom ik dan tot mijn eind-oordeel over dit boek.
De grande finale maakte een hoop goed, want die vond ik echt wel sterk.
Daarom geef ik het een score van .... 4 duimpjes.
http://www.watiknouvind.com/2018/02/wat-ik-nou-vind-vanhet-meisje-in-het.html
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van BibliophileSan
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
