Wat ik nou vind van 'Sirene'?

Deel 5 van de Septimus Heap serie alweer.

Het deel waarin Septimus onverwacht promotie krijgt, Jenna's vader Milo en zijn schip Cerys de haven binnen komen varen en de geest van Tertius Fume zijn snode plannen tot uitvoer wil brengen.
Het deel waarin we kennis maken met Syrah en haar  bezitter, met Miarr Katt en een drietal boosaardige zeelui.
Waarin geluiden achter de lambrisering vandaan komen, een draak een emmer om moet, onwaarschijnlijke samenwerkingen plaatsvinden en een gele bananenman een belangrijke rol speelt.

Er gebeurt weer ontzéttend veel in dit boek, vol oude en nieuwe personages.
Septimus' vaste 'crew' lijkt te groeien en de onderlinge banden beginnen te veranderen.
Want net als in het echte leven, zijn ook de spelers in dit verhaal in staat tot groei,verandering, vergeving en het hebben van spijt.

Verschillende aspecten uit de voorgaande vier delen komen terug in dit vijfde boek, waardoor ik vol goede moed ook kan hopen dat dat ook geldt voor een aantal zaken uit boek 5... laat die alsjeblieft ook in de volgende delen terugkomen!

De fantasie van Angie Stone lijkt geen grenzen te kennen; alsof het de normaalste zaak van de wereld is stelt ze je voor aan bijzondere wezens en attributen. Volstrekt geloofwaardig beschreven ook, inmiddels heb ik, na 5 delen, een aardig beeld voor ogen van hoe de Burcht, het landschap en alle personages er uit zien.

Hoewel ik dit deel niet zo goed vind als de eerste paar boeken, heb ik er wel weer ontzettend van genoten.
Ik geef het met veel plezier 4 duimpjes