Ongemakkelijk, het schuurt, maar raakt maatschappelijke problemen als pesten en misbruik

Mijn eerste indruk: een bijzondere cover. De kleuren en tekening spreken mij niet direct aan, dus ik zou het zelf niet opgepakt hebben in de boekhandel of bibliotheek. Al snel herken ik een man die over een stel boosaardige mensen (de pestkoppen neem ik aan) pist. Mijn associatie met de omgeving is duister en allesverzengend, alsof het een soort hel is. Tja, na het lezen van het boek denk ik dat het leven van Jan ook wel een hel is geweest.
Allereerst voelde het lezen van dit boek alsof Jan Hendrik van de hak op de tak springt. De vele (vrij) korte anekdotes zijn heel fijn en zorgen ervoor dat je door blijft lezen, het houdt de vaart in het verhaal. Maar van een onderlinge samenhang is niet altijd sprake en dat irriteerde mij af en toe. De anekdotes hadden qua gevoel misschien ook wel wat beter uitgewerkt kunnen worden, het blijft soms net iets te veel aan de oppervlakte. Wat misschien ook wel weer logisch is, want het lijkt mij vrij confronterend om over zoiets pijnlijks te schrijven.
Wat ik goed beschreven vond, was de worsteling als puber met seksualiteit: rauw en soms ronduit plat, zoals pubers zich ook kunnen uitdrukken.
Dit boek moest ik echt even laten bezinken. Het was razendsnel uit: de 162 pagina’s die het boek telde, had ik binnen 1,5 dag uit. Maar het gevoel dat ik eraan overhield was raar. Dit heb ik nog niet eerder gevoeld bij een boek. Een raar buikgevoel, een soort plaatsvervangende schaamte of zo. Het voelt ongemakkelijk.
Ik moet toegeven dat ik, ondanks mijn ongemak, diep respect heb voor Jan Hendrik. Hij heeft (schokkend) openhartig een boekje open gedaan over zijn jeugd, hij heeft zich met dit boek heel kwetsbaar opgesteld. En daar is lef voor nodig. Toch voelde het soms alsof ik net iets te veel info kreeg.
Ergens ben ik nog steeds nieuwsgierig naar het vervolg, want ik geloof dat dat er zeker aan zit te komen. Dit boek eindigde vrij abrupt voor mijn gevoel en aangezien ik Jan Hendrik volg op de sociale media, weet ik dat hij nog veel meer doet en beleeft. Hij heeft nog meer dan genoeg verhalen te vertellen. Ik hoop dat hij de vlotte schrijfstijl blijft vasthouden, maar de rafelige randjes die ik nu nog lees, weet op te poetsen tot prachtige verhalen.