Onvoorstelbaar heftig...

Onvoorstelbaar heftig… Maar wat heeft Suzan dit immense verlies prachtig verwoord. Een verhaal dat tot tranen roert, onder je huid kruipt en je nog dagen achtervolgt. En dan heb ik het niet alleen over dat verschrikkelijke, heftige verlies van 2 prachtige meisjes, maar ook over de drang om weer op te krabbelen en verder te gaan. Weer te gaan leven, niet alleen maar stil te staan bij dit verlies.
Wat ik erg bijzonder vind, is het wisselende vertelperspectief: grote delen worden vanuit Suzan zelf verteld, maar er zijn ook grote stukken die we vanuit Sara voorgeschoteld krijgen. Zo ontstaat een heel bijzonder beeld van een gezin dat te maken krijgt met een van de verschrikkelijkste dingen in het leven: de dood van je kind. In dit geval zelfs 2 kinderen. Op sommige punten werd ik nog even in verwarring gebracht: werd het verhaal nu vanuit Sara of vanuit Liv verteld? Een check leerde mij dat alleen het perspectief van Suzan zelf en Sara gebruikt waren. Het stoorde mij dusdanig, dat ik niet voor een volledige score kan gaan.
Een rollercoaster van emoties, zo kun je dit boek goed samenvatten. Een boek met een lach en een traan. Van verdriet, maar ook van ontroering. Ik heb bewondering voor Suzan en haar gezin. De kracht die zij hebben om hier samen doorheen te komen. En vergeet ook Nils niet, hun zoontje. In het dankwoord noemt ze hem ook.
Humberto Tan haalt dit fragment ook aan in zijn programma RTL Late Night. Nils stelde zijn moeder namelijk de vraag: “Ga je ook een boek over mij schrijven?” Suzan geeft een prachtig antwoord aan haar zoon: “Deze vraag raakte me en hier heb ik lang over nagedacht. Ik moet je teleurstellen, maar wel met een goede reden. Jij hebt namelijk, anders dan je zusjes, zelf de mogelijkheid gekregen auteur te zijn van je eigen verhaal. Je leeft Nils. En hoe. Laat dat leven je pen zijn.”
Met deze optimistische, levenskrachtige noot wil ik afsluiten. Een ruime 4**** heeft Suzan verdient met dit heftige, mooie, ontroerende, trieste verhaal. Een klein puntje aftrek dus, zoals a eerder genoemd. Het maakt het verhaal inhoudelijk niet minder mooi en heftig.