Spanning is vanaf de eerste pagina voelbaar

Jane Harper verstaat de kunst van het beeldend schrijven en het opbouwen van de spanning. Deze combinatie zorgt voor een geweldig spannend debuut. Vele auteurs kunnen hier alleen maar van dromen. Ik ben dan ook absoluut niet verbaasd dat het boek een prijs heeft gewonnen en is aangekocht om verfilmd te worden. Maar ga dat boek vooral eerst zelf lezen, het is maar zelden dat een film het boek evenaart.

Vanaf de eerste zin "De boerderij had de dood al vaker gezien en de vleesvliegen waren niet kieskeurig." is de spanning voelbaar. Jane Harper weet deze spanning het hele boek vol te houden. Regelmatig eindigen hoofdstukken met een cliffhanger, waardoor je het boek niet makkelijk opzij legt. Je wilt weten hoe het verder gaat. Wat is de achterliggende reden dat drie gezinsleden dood zijn. Is het te wijten aan de droogte? Of heeft het verleden er iets mee te maken? Hoe is Aaron Falk hierbij betrokken?

Verder weet Jane in het verhaal de extreme weersomstandigheden van het Australische platteland zeer goed weer te geven. Zinnen als "De hitte van de namiddag viel als een deken over hem heen." en "Hij voelde de hitte dwars door zijn schoenzolen." verweven in het verhaal, zorgen ervoor dat je je steeds bewust bent van de uitgedroogde omgeving. De uitzichtloosheid voor de dorpsbewoners en de droogte van het landschap worden daardoor nog tastbaarder. Dit levert veel spanningen op. Tussen de dorpsbewoners en Aaron Falk, maar ook spanning bij de lezer. Hoe zit de vork nu in de steel en gaan er nog meer doden vallen? Ga het lezen en al deze vragen worden beantwoord. Je zult niet teleurgesteld worden.