Een aanrader!

Van Dizzie dit boek mogen ontvangen om te gaan recenseren.
Voordat ik in het boek begon had ik al wat opgezocht over het boek. Waar ik achter kwam was dat dit boek werd vergeleken als een 50 tinten grijs. Deze trilogie heb ik ook gelezen dus was al zeer benieuwd geworden of dat met dit boek ook echt zo zou zijn.

Het boek start met een opmerking van de auteur dat ze laat weten dat dit een waargebeurd verhaal is, maar dat dit wel om slechts één kant van de waarheid gaat. Ik vind dat dat een juiste start is van het boek. Het verhaal is echt uit het oog en ideeën van Robin zelf.

Het verhaal is als volgt dat journaliste Robin Rinaldi erachter komt dat haar man andere ideeën over hun gezamenlijke toekomst heeft dan zijzelf. Ze besluit alleen op haar eigen voorwaarden getrouwd te blijven. Als ik geen kinderen zal hebben, dan zal ik minnaars hebben, is haar nieuwe motto. Ze verhuist naar haar eigen appartement, wordt lid van een datingsite en doet alles waarover ze ooit op seksueel vlak gefantaseerd heeft. Wat in deze openhartige, moedige en inspirerende memoires volgt is een jaar vol seks, gebroken harten en onverwachte openbaringen.

Mijn man en mijn minnaars daagt je uit om je normen te herzien en de optimale balans te vinden tussen anderen liefhebben en trouw blijven aan jezelf.

Wat over het boek verteld is hoef ik echt niks meer aan toe te voegen. Het is goed geloofwaardig geschreven en je kan je goed inleven in Robin en ik had geregeld toch wel medelijden met haar echtgenoot Scott. Af en toe was ik het niet met haar eens, maar dat is juist het mooie van het boek. De keuzes waar ze voor komt te staan en welke beslissingen ze uiteindelijk neemt is af en toe best verrassend.

Ik vind het absoluut een aanrader om te lezen.