VAN JE FAMILIE MOET JE ‘T MAAR HEBBEN

Het citaat van August Strindberg vóór in het boek dekt de inhoud: “En toch zijn deze kleinigheden niet zonder betekenis in het leven, want het leven bestaat uit kleinigheden.”
We volgen het dagelijks leven van een Finse familie afwisselend gezien door de ogen van Max of zijn vrouw Katriina of hun dochters Helen en Eva. De gebeurtenissen zijn niet bijzonder.
Met een anekdote over een hamster wordt de lezer in het verhaal getrokken. Maar wel op een wat geforceerde manier. Deze eerste fout, zoals het ongelukje met de hamster genoemd wordt, hoort volgens mij namelijk niet thuis in het rijtje ‘fouten’ dat leidt tot de scheiding van Max en Katriina. Dat die scheiding er daadwerkelijk komt, lees je in de eerste zin van het boek. Het einde van het boek is daar niet duidelijk over. Als je de eerste zin vergeten bent, zou je denken dat het eind open is. Er is geen climax, het verhaal stopt gewoon.
In de eerste twee hoofdstukken worden met name Katriina en haar vrouwelijke baas Wivan nogal als karikaturen neergezet. Daarna worden de figuren meer personages. Het verhaal kabbelt verder, maar het leest vlot met grappige typeringen. De bespiegelingen over sociologische onderwerpen zijn leuk. De opmerkingen over de Finse maatschappij zijn informatief.
Het laatste hoofdstuk is een zoetsappige epiloog. Op het huwelijk van zijn jongste dochter Eva zegt Max: “maar de echte uitdaging, die jullie nu samen aangaan, is elkaar niet uit het oog te verliezen, te leren leven via de ander in plaats van jezelf”.
Vraag: Waarom heeft hij dat zelf dan niet gedaan?
Misschien is deze vraag te beantwoorden met Hanlon’s scheermes dat ook in het boek ter sprake komt: “Schrijf nooit aan kwade opzet toe wat afdoende verklaard kan worden door domheid”.