Natsuo Kirino heeft een langzame - misschien bedachtzame - stijl. Het verhaal komt langzaam op gang, maakt je nieuwsgierig maar na 300 pagina's is er eigenlijk nog steeds niets gebeurd. Toch blijf je lezen, dan niet zozeer uit nieuwsgierigheid dan wel uit halsstarrigheid.

Zoals al eerder geschreven is het zeker geen thriller, zelfs niet een beetje spannend. Toch weet Natsuo Kirino een toon neer te zetten die in- en intriest is.

De psyche van haar karakters, hun trieste levens, lege dromen en leugens zijn gewoon pijnlijk. Vrouwelijke lezers moeten soms wel iets van plaatsvervangende schaamte voelen.

De duistere en trieste sfeer maakt het boek heel goed en daarom een aanrader.