Overleven in het moerasgebied, eenzaamheid en liefde.

Nadat haar hele familie haar achter heeft gelaten leeft Kya als jong meisje alleen in het moerasgebied van Barkley Cove in North Carolina. Haar zussen, broers en moeder zijn één voor één vertrokken. Ze blijft achter met haar aan alcohol verslaafde vader die haar geen aandacht en liefde geeft. Al op jonge leeftijd leert Kya zelf te overleven, eten zoeken, eten koken en het huishouden hoort bij haar leven. Als op een dag haar vader ook niet meer thuis komt staat ze er alleen voor.
Met de boot gaat ze naar Jumpin’ en verkoopt daar haar zelf gevangen vissen. Jumpin’ geeft haar in ruil benzine en kleren.
Omdat Kya uit het moeras komt zijn de dorpsbewoners argwanend en moeten niets van haar hebben.
Op een dag, als ze met haar boot vaart ontmoet ze Tate. Tate is een vroegere vriend van haar broer. Ze leren elkaar kennen en krijgen een soort van relatie. Tate bouwt het rustig op, want Kya kan moeilijk met mensen omgaan. Ze hebben dezelfde hobby en dat is de natuur, het moerasgebied. Als op een dag Tate haar verlaat om te studeren belooft hij haar dat hij haar nooit in de steek zal laten. En op de dag dat hij terug zal komen zit Kya op het strand te wachten. Maar zoals iedereen komt ook Tate niet terug.
Dan leert ze Chase kennen. Hij is een heel andere jongen. Populair, sportief en knap. Hij heeft andere bedoeling met Kya, maar zij vindt zijn aandacht belangrijk.

Tot op een dat Chase dood wordt gevonden door twee jongens uit het dorp. De lokale politie start een onderzoek en is in twijfel of het een ongeluk is of is het moord. En als het moord is……dan is er maar één die dader kan zijn.

Het verhaal speelt zich af in het moerasgebied waar Kya in een hut woont. Alleen.
De contacten die ze heeft zijn met de dieren die in het gebied leven. Twee verhaallijnen lopen door elkaar. Het verhaal van het onderzoek naar de dood van Chase en het levensverhaal van Kya die langzaamaan naar de andere verhaallijn loopt, zodat ze uiteindelijk samenvallen.

Ontroerend om te lezen hoe Kya moet leren (over) leven in het moerasgebied terwijl iedereen het kleine meisje alleen hebben gelaten. Je leest hoe Kya doorleeft ondanks de emotionele gebeurtenissen en gebruik maakt van haar kennis van dieren.

‘Die avond lag ze glimlachend met haar armen onder haar hoofd gevouwen op haar bed op de veranda. Haar familie had haar in het moeras aan haar lot overgelaten, maar nu was er iemand die naar haar toe kwam en cadeautjes voor haar achterliet in het bos. De onzekerheid bleef, maar hoe langer ze erover nadacht, hoe onwaarschijnlijker het leek dat hij haar kwaad wilde doen. Iemand die van vogels hield,kon niet gemeen zijn.’