Als scheuren in de aarde

Als scheuren in de aarde vertelt het verhaal van Gabriel, Elizabeth (Beth) en Frank.
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven. De één vindt dit niet fijn lezen, voor de ander maakt het geen verschil. Persoonlijk vind ik de ik-vorm niet fijn lezen, de invalshoek is er wat beperkter door.

Het boek bestaat uit 5 delen.
*Deel 1: Gabriel
De verhaallijn speelt zich af in Hemston, en springt in korte hoofdstukken heen en weer tussen 1955 (Vroeger) en 1968 en London 1969 (de rechtszaak) en beschrijft de relatie tussen Beth Kennedy en Gabriel Wolfe.

*Deel 2: Bobby
Deel 2 vertelt het verhaal van Bobby, die wordt geboren en opgroeit op Blakely Farm, de boerderij van de familie Johnson. Hij is het zoontje van Beth en Frank Johnson, dat door een noodlottig ongeval al op jonge leeftijd komt te overlijden. Ook de verhaallijn in dit deel speelt zich af in Hemston, en springt in korte hoofdstukken heen en weer tussen 1955 (Vroeger), de opgroeiende jaren van Bobby tot aan zijn overlijden, 1968 en London 1969 (de rechtszaak).

*Deel 3: Jimmy
De verhaallijn speelt zich af in Hemston, en vertelt in korte hoofdstukken de gebeurtenissen in Hemston vanaf de huwelijksdag van Jimmy, de broer van Frank, in 1968 in aanloop naar de rechtszaak in London 1969.

*Deel 4: Frank
Vertelt het verhaal van Beth en Frank, hun huwelijk en de gebeurtenissen die leiden tot de rechtszaak in 1969.

*Deel 5: Grace
Het vijfde en laatste deel gaat over Grace, het dochtertje van Frank en Beth. Zij wordt geboren in 1970 en groeit op in Hemston op de boerderij van de familie Johnson

De hoofdstukken zijn voor mijn gevoel te kort om echt in de verhaallijn getrokken te worden. De backflash en forwardflash maken dat ik de draad van het verhaal regelmatig kwijtraakte. Pas vanaf deel 3 begint het verhaal zich te ontvouwen. En op het eind komt alles samen.

Met de kennis van de afloop van het verhaal heb ik het boek nog een keer gelezen, en dan leest het heel makkelijk weg. Tijdens de tweede keer lezen van het boek begreep ik wat de schrijfster wilde vertellen.

In eerdere recensies las ik dat het boek een echte pageturner was, en dat lezers het boek in één keer uitgelezen hebben omdat ze het gewoonweg niet konden wegleggen.
Met die recensies in mijn achterhoofd begon ik bijna te twijfelen aan mezelf. Had ik dan iets gemist? Iets over het hoofd gezien? Ik had namelijk een heel andere ervaring.

Al met al is het zeker een heel mooi boek, maar voor mij in eerste instantie niet de pageturner waarover ik gelezen had in eerdere recensies. Dat ligt misschien aan mijzelf, maar ik vind wel dat ook deze ervaring verteld mag worden.