Meeslepend en verrassend

De korte inhoud van dit boek sprak mij heel erg aan, maar na enkele hoofdstukken was ik toch een beetje teleurgesteld. Naar mijn gevoel kwam het boek wat traag op gang en waren de technische gesprekken (informatica) soms wat moeilijk te volgen. Ik moest mezelf verder slepen door het boek en bleef op mijn honger zitten. Al snel besloot ik dat dit toch niet het soort thriller was waar ik van hield.

Maar ik bleek mis te zijn. Op een bepaald moment komt het verhaal in een stroomversnelling en klikken heel wat deeltjes plots in elkaar. Enorm geïntrigeerd las ik hoe de levens van de personages zich stilaan begonnen de verstrengelen en hoe ze steeds dichter bij het hoogtepunt kwamen. Ik merkte dat ik het boek niet meer kon wegleggen en dat ik echt NU moest weten hoe alles afgelopen was. Plots was het boek uit en merkte ik dat ik meer wilde.

Het verhaal begint in het nu, waarna we aan de hand van een grote flashback te weten komen wat er juist gebeurd is. Op het einde gaat het verhaal verder in het nu en merken we de impact/het gevolg van deze gebeurtenissen. Van mij had dit niet op deze manier geschreven moeten zijn. Ik denk dat ik sneller in het verhaal gezeten zou hebben als de gebeurtenissen in chronologische volgorde verteld zouden worden. Maar dat haalt een bepaalde element of surprise weg uit het verhaal, waardoor je sneller weet hoe de vork in de steel zit. Niet alle thrillerliefhebbers vinden dit leuk, dus ik begrijp de redenering/beslissing van de auteur zeker wel.

Ik vind dit zeker en vast een geslaagd debuut van Jens Vern en ik ben er zeker van dat zijn toekomstige boeken nog beter zullen zijn. Ik kijk er alvast naar uit.