Reflectie

Hierbij een reactie mijnerzijds na het lezen van het boek : Uilen van Troost, van Doret Voulon. Doret kan goed observeren en komt in haar leven schrille contrasten tegen. Die observaties wil ze graag met ons delen. Ze zou waarschijnlijk een goede columniste kunnen zijn, maar ze heeft ervoor gekozen om het in boekvorm met ons te delen, om het ons zo aan te reiken en er ons bewust van te maken. In deel 1 met een quasi RTL gehalte komt al snel de conclusie dat het er in het leven niet altijd eerlijk aan toe gaat. Voor niemand van ons. We hebben het niet altijd voor het uitkiezen. Doret zet diverse werelden naast elkaar. Man/ vrouw. Trouw/losbandigheid. Liefde/lust. Hokjesgeest/vrije geest. Ouderschap/ kinderloosheid. In deel 2 komt dan de verdieping. Nederland versus Gambia. Rijk/arm. Wetenschap/ innerlijke universele wijsheid. Protocollen/ zelf nadenken met boerenverstand. Maar ook benoemt Doret de niet te onderschatten kracht, waarde en betekenis van dromen. De verbondenheid van hemel en aarde en de onlosmakelijke verbondenheid met de mensen van weleer. Het uiteindelijke destillaat is te lezen in deel 3. De gezondheid, liefde, verbondenheid en zorg voor elkaar zijn het belangrijkst. En dan maakt het niet meer uit waar je geboren bent. Rijk of arm. Ieder in het boek ( maar ook wijzelf) gaat zijn eigen weg en moet daar het beste van maken. Gambia wordt daarbij in het boek het land van de lach genoemd. Laten we daar een voorbeeld aan nemen. Doret, dank je wel dat je ons laat reflecteren en ons bewust maakt van de wereld en de tijd waarin we leven. Benieuwd naar de verhaallijn achter dit alles? Ga dan snel zelf het boek lezen. Het leest vlot en makkelijk. Doen !