Lezersrecensie
Team Mortis: Het Romeo en Juliet mysterie – Bjorn Van den Eynde
“Identiteitsverlies”, het idee waarbij het verliezen van persoonlijke kenmerken, waarden of herkenning, samengevat wordt in één woord. De cruciale voorwaarde om je aan Team Mortis, het team van de dood, te kunnen binden. Je wordt ten dode verklaard en tevens geboren in een wereld van spionage en bedreigingen onder leiding van ex-MI-6 agent Brain Bailey. Je taak: het opsporen en ontrafelen van de geheimen van de befaamde balletlegende Enrico Moretti en de verdwijning van zijn 2 tapdanseressen, in een queeste doorheen Europa. Een mengelsmoes van wraak, liefde, mysterie en geweld. Een meeslepende werkstuk van de Belgische auteur Bjorn Van den Eynde.
De zoektocht naar een goede thriller leek niet zo evident, met de eindeloze lijst van Nederlandstalige titels. Echter werd de serie van Team Mortis aangeraden door vele vrienden. “Team Mortis: Het Romeo en Juliet mysterie”, bleek hierbij het eerste boek van deze intussen dertien boeken lange avontuurthrillers reeks te zijn.
Thematiek in het boek is veelzijdig en intrigerend. Een team van jongeren met als missie het spioneren en het oplossen van een mysterie van formaat, is zeer origineel. Tegelijkertijd word je meegesleept in de internationale zoektocht naar antwoorden van zowel deze zaak als de link met het merkwaardige voorval, dat hun teamlid Marco onderging. Een reis naar het opsporen van vele bewijsmaterialen en aanleidingen verspreid over West-Europa. Naast al dit, word je als lezer gekruist met het belang van samenwerking, vriendschap en vertrouwen. Drie eigenschappen die bloednoodzakelijk zijn om succes te verwerven. Als laatste geeft Bjorn je een wijze les mee: ‘Iedereen is bang voor iets’, verkondigde Andreas,’ Zelfs ik ben soms bang. Maar ik heb geleerd dat je je angsten niet uit de weg moet gaan, want dat maakt je zwak…’. Hierbij verwijst hij terug naar het begin van het verhaal en geeft hij de lezer mee dat ieder van ons met angsten en/of moeilijkheden te kampen heeft en dat het leven boordevol tegenslagen en pijnpunten zit. Hij moedigt desondanks iedereen aan om niet op te geven en tot het uiterste te gaan.
De opbouw van het verhaal en de structuur van het boek is niet voortreffelijk. Het heeft zijn betere en slechtere punten. Je krijgt bij elk hoofdstuk de kerninformatie mee na het bekijken van de titeltjes. Echter begrijp je dit pas na het lezen van nagenoeg het hele hoofdstuk. Dit maakt het aangenaam omdat je achteraf een soort kleine ‘Aha-erlebnis’ ervaart. Zo is er een titel “Shakespeare 3.0” waarbij je tijdens het lezen pas te weten komt dat deze mysterieuze naam niet rechtsreeks een link heeft met de Engelse literatuur. Het maakt het lezen toch een tikkeltje behaaglijker. Verder verandert elk hoofdstuk van plaats en/of persoon in het verhaal, enkele keren is er tussen hoofdstukken alleen maar een tijdverschil. Zo wissel je van Nielsen en Felix die onder schot komen te staan in Zwitserland, naar Erika die ’s nachts rondsluipt op de academie van Enrico op zoek naar hints en bewijzen. Pas naar het einde toe gaat het over meerdere personages en plaatsen in hetzelfde hoofdstuk. Het is op het eerste zicht een beetje verwarrend, maar na een tijdje komen de verhaallijnen stilaan samen tot het groot beslissend moment in een kolossaal Romeinse amfitheater in Italië. Het is raar dat de schrijver overspringt naar een andere manier voor die verwisselingen. Hoewel het begrijpelijk beter is naar het einde toe, zodat je als lezer niet afgeleid wordt en in het heets van de spanning kan blijven doorlezen.
Tot slot gebruikt hij een meervoudig perspectief om heel zijn verhaal in neer te pennen. Doorheen het boek verwissel je, meestal per hoofdstuk, van personage(s). Het gaat hier hoofdzakelijk enkel over de 4 leden van Team Mortis: Erika, Andreas, Nielsen en Felix. Door het meervoudig perspectief krijg je een goed beeld van de verschillende passages, die in het verhaal ruwweg op hetzelfde moment maar op een andere plaats gebeuren. Het schept duidelijkheid en voorkomt eentonigheid, met als gevolg dat het niet vervelend of langdradig wordt. Je weet wat Felix en Nielsen aan het doen zijn in de stockageplaats van de in beslag genomen auto’s, terwijl Erika en Andreas elk op een heel ander pad zijn. Andreas op date en Erika in contact met een mogelijke moordenaar. De plannen of acties van de antagonist worden ook af en toe meegedeeld zonder dat Team Mortis het weet. Er wordt dus soms een soort van alwetend standpunt gegeven aan de lezer. Het zal bijgevolg zorgen voor een grote suspense en leesdrang.
Wil je zorgeloos genieten van een goede avonturenthriller over spionage en geheime diensten. Dan is dit een sterke aanrader. Het leest vlot en zelfs een niet geoefende lezer zal er zich vlot doorheen worstelen. Voor een meer ervaren of geëngageerde lezer is dit zonder twijfel een leuk en spannend boek. Echter als je op zoek bent naar meer uitdaging en literaire parels, dan zou ik het boek niet meteen aanraden.
De zoektocht naar een goede thriller leek niet zo evident, met de eindeloze lijst van Nederlandstalige titels. Echter werd de serie van Team Mortis aangeraden door vele vrienden. “Team Mortis: Het Romeo en Juliet mysterie”, bleek hierbij het eerste boek van deze intussen dertien boeken lange avontuurthrillers reeks te zijn.
Thematiek in het boek is veelzijdig en intrigerend. Een team van jongeren met als missie het spioneren en het oplossen van een mysterie van formaat, is zeer origineel. Tegelijkertijd word je meegesleept in de internationale zoektocht naar antwoorden van zowel deze zaak als de link met het merkwaardige voorval, dat hun teamlid Marco onderging. Een reis naar het opsporen van vele bewijsmaterialen en aanleidingen verspreid over West-Europa. Naast al dit, word je als lezer gekruist met het belang van samenwerking, vriendschap en vertrouwen. Drie eigenschappen die bloednoodzakelijk zijn om succes te verwerven. Als laatste geeft Bjorn je een wijze les mee: ‘Iedereen is bang voor iets’, verkondigde Andreas,’ Zelfs ik ben soms bang. Maar ik heb geleerd dat je je angsten niet uit de weg moet gaan, want dat maakt je zwak…’. Hierbij verwijst hij terug naar het begin van het verhaal en geeft hij de lezer mee dat ieder van ons met angsten en/of moeilijkheden te kampen heeft en dat het leven boordevol tegenslagen en pijnpunten zit. Hij moedigt desondanks iedereen aan om niet op te geven en tot het uiterste te gaan.
De opbouw van het verhaal en de structuur van het boek is niet voortreffelijk. Het heeft zijn betere en slechtere punten. Je krijgt bij elk hoofdstuk de kerninformatie mee na het bekijken van de titeltjes. Echter begrijp je dit pas na het lezen van nagenoeg het hele hoofdstuk. Dit maakt het aangenaam omdat je achteraf een soort kleine ‘Aha-erlebnis’ ervaart. Zo is er een titel “Shakespeare 3.0” waarbij je tijdens het lezen pas te weten komt dat deze mysterieuze naam niet rechtsreeks een link heeft met de Engelse literatuur. Het maakt het lezen toch een tikkeltje behaaglijker. Verder verandert elk hoofdstuk van plaats en/of persoon in het verhaal, enkele keren is er tussen hoofdstukken alleen maar een tijdverschil. Zo wissel je van Nielsen en Felix die onder schot komen te staan in Zwitserland, naar Erika die ’s nachts rondsluipt op de academie van Enrico op zoek naar hints en bewijzen. Pas naar het einde toe gaat het over meerdere personages en plaatsen in hetzelfde hoofdstuk. Het is op het eerste zicht een beetje verwarrend, maar na een tijdje komen de verhaallijnen stilaan samen tot het groot beslissend moment in een kolossaal Romeinse amfitheater in Italië. Het is raar dat de schrijver overspringt naar een andere manier voor die verwisselingen. Hoewel het begrijpelijk beter is naar het einde toe, zodat je als lezer niet afgeleid wordt en in het heets van de spanning kan blijven doorlezen.
Tot slot gebruikt hij een meervoudig perspectief om heel zijn verhaal in neer te pennen. Doorheen het boek verwissel je, meestal per hoofdstuk, van personage(s). Het gaat hier hoofdzakelijk enkel over de 4 leden van Team Mortis: Erika, Andreas, Nielsen en Felix. Door het meervoudig perspectief krijg je een goed beeld van de verschillende passages, die in het verhaal ruwweg op hetzelfde moment maar op een andere plaats gebeuren. Het schept duidelijkheid en voorkomt eentonigheid, met als gevolg dat het niet vervelend of langdradig wordt. Je weet wat Felix en Nielsen aan het doen zijn in de stockageplaats van de in beslag genomen auto’s, terwijl Erika en Andreas elk op een heel ander pad zijn. Andreas op date en Erika in contact met een mogelijke moordenaar. De plannen of acties van de antagonist worden ook af en toe meegedeeld zonder dat Team Mortis het weet. Er wordt dus soms een soort van alwetend standpunt gegeven aan de lezer. Het zal bijgevolg zorgen voor een grote suspense en leesdrang.
Wil je zorgeloos genieten van een goede avonturenthriller over spionage en geheime diensten. Dan is dit een sterke aanrader. Het leest vlot en zelfs een niet geoefende lezer zal er zich vlot doorheen worstelen. Voor een meer ervaren of geëngageerde lezer is dit zonder twijfel een leuk en spannend boek. Echter als je op zoek bent naar meer uitdaging en literaire parels, dan zou ik het boek niet meteen aanraden.
1
Reageer op deze recensie