Hoe zorg je ervoor dat je dochter feminist wordt?

Als opvoeder heb je tegenwoordig allerlei vraagstukken om je druk over te maken. Een van de belangrijkste vraagstukken voor veel ouders is het feministisch opvoeden van hun dochter. Hoe pak je dat op zo’n manier aan dat je dochter zichzelf kan zijn, stevig in haar schoenen staat én voelt dat vrouwen en mannen gelijkwaardig zijn? Die vraag stelde een vriendin van Chimamanda Ngozi Adichie en zij beantwoordde hem met een lange brief met vijftien voorstellen. Niet elk voorstel is universeel toepasbaar, maar dit manifest zet je desondanks aan het denken over de uitdagingen van gendergelijkheid.

Chimamanda Ngozi Adichie is Nigeriaans, studeerde aan diverse Amerikaanse universiteiten en verdeelt tegenwoordig haar tijd tussen werk in Nigeria en werk in de Verenigde Staten. Ze is een uitgesproken feminist en voorvechter van het laten zien van andere culturen naast de alom aanwezige blanke, Westerse popcultuur. Ook in Lieve Ijeawele, of Een feministisch manifest in vijftien voorstellen komt dit laatste regelmatig naar voren. Dat maakt het manifest hier en daar wat lastiger te doorgronden voor juist die blanke, Westerse moeder, maar enigszins mentaal moeten werken om bepaalde beschreven culturele aspecten te kunnen plaatsen is ook wel eens goed.

De insteek van Lieve Ijeawele, of Een feministisch manifest in vijftien voorstellen is eenvoudig. Een goede vriendin van de auteur werd moeder van een dochter en vroeg zich af hoe zij haar tot feminist kon opvoeden. Een lange brief met vijftien suggesties was het resultaat. Later werd de brief ietwat herschreven tot het gepubliceerde manifest.

Sommige van de voorstellen van Chimamanda Ngozi Adichie komen niet als verrassing. Zoals ‘Doe het samen’ (met de vader) en ‘Leer haar dat het begrip ‘genderrollen’ volslagen nonsens is’. Andere suggesties zetten je iets meer aan het denken, maar ook hier slaat de auteur de spijker vol op de kop. ‘Leer haar lezen’ bijvoorbeeld, wereldwijd met stip dé stuwende kracht achter emancipatie, eeuwen geleden precies zo in ons eigen land.

Hier en daar sijpelt de Nigeriaanse cultuur zodanig door dat je als niet-Nigeriaanse lezer mentaal een tandje moet bijschakelen om alles te kunnen plaatsen. Zeker het stukje over identiteitsbesef, waarin de auteur het belang schetst van het kennen van je eigen cultuur. Hier wordt van de lezer gevraagd een vertaalslag te maken naar de eigen cultuur: welk deel is onderdeel van je identiteit en hoe belangrijk is dat?

In het algemeen is Lieve Ijeawele, of Een feministisch manifest in vijftien voorstellen echter juist pijnlijk universeel. Hoe kan het toch dat wereldwijd vrijwel alle meisjes tegen dezelfde rollen, vooroordelen en muren aanlopen? Dit manifest van 85 pagina’s biedt elke moeder (en vader), uit welke cultuur dan ook, een vriendelijke vriendin die het allemaal zo goed weet te verwoorden.