De heruitgaves van Maigret

Ik heb in mijn jonge jaren vele boeken van Simenon gelezen, en heb er ook een aantal in bezit. Ook de verfilmingen op de Nederlandse televisie met Kees Brusse, en later Jan Teulings, in de rol van Maigret staan nog duidelijk op mijn netvlies.

Het boek Maigret en zijn dode is geschreven in 1948, een jaar voor mijn geboorte. Het is dus vanzelfsprekend dat het geen high-tech thriller is die met hulp van DNA of andere technische middelen worden opgelost.

Centraal in het boek staat Maigret, in het Parijs van net na de oorlog, het Parijs waar iedere agent Maigret en zijn inspecteurs kent, met kleine cafeetjes en louche logementen.

Een aantal zaken zijn wel gedateerd, zoals de inspecteur die zijn hoed van de kapstok neemt voordat hij naar buiten gaat,  het slachtoffer dat altijd een jasje draagt, niet alleen als hij uit gaat, maar ook thuis. Ondanks dat is het een bijzonder leesbaar boek dat een goed beeld geeft van het Parijse milieu. Maar dat is dan ook de kracht van de boeken van Simenon: de sfeertekeningen van Parijs, maar ook van het platteland van Frankrijk. Ik ben zelf regelmatig in Frankrijk geweest, en als je dan op een klein stationnetje ergens in Normandië uit de trein stapt zie je het landschap van Simenon (en van Maigret) meteen voor je.

Het verhaal gaat over een onbekende die Maigret een aantal malen in paniek belt dat hij wordt achtervolgd door een aantal personen. Hij wordt na een aantal dagen dood gevonden, vermoord door middel van een mes. Het wordt pas langzaam duidelijk wie het slachtoffer is, en waarom hij is vermoord. Maigret neemt het onderzoek op eigen wijze ter hand, waarbij hij de normale regels veelal aan zijn laars lapt, en probeert de onderzoeksrechter op de kast te krijgen.

Ik ben erg verheugd dat de boeken van Simenon opnieuw worden vertaald en uitgegeven, zodat ook een nieuwe generatie met de boeken van Maigret kan kennismaken.