Bloedige strijd

Als er bij de ex-scherpschutter Bob Lee Swagger, een Japanner op de stoep staat, is dat het begin van een nieuw avontuur voor de sergeant buiten dienst. Philip Yano heeft het vermoeden dat de vader van Bob Lee een zwaard als trofee heeft meegenomen na een slag in de Tweede Wereldoorlog. Het zwaard van Philip’s vader is geen gewoon zwaard, maar een Samoeraizwaard. Na een korte zoektocht vind Bob Lee het zwaard en besluit hij Yano achterna te reizen naar Japan om het te geven. Eenmaal in Japan blijkt dat Yano en Swagger goed met elkaar overweg kunnen en er ontstaat een vriendschap. Wanneer Bob Lee, na een kort verblijf, aan de terugreis begint ziet hij op het nieuws dat Yano en zijn hele familie zijn vermoord. Bob Lee begint aan zijn eigen queeste om Yano te wreken, voor Yano en de eer van zijn vader. Er blijkt een complot te schuilen achter de moorden en Swagger is vastbesloten dit complot te ontrafelen en te ontbinden. Hij gaat de strijd aan met een andere vorm van vechten dan hij kent, een vorm vol finesse, een vorm waar doden tot kunst wordt verheven.
De 47e Samoerai is een verhaal vol actie, een verhaal waar de twee tijdslijnen die er in voorkomen, goed met elkaar verweven worden en waar heden en verleden in elkaar overvloeien. Stephen Hunter weet de verschillen in cultuur goed neer te zetten. De fijnmazige structuur van de Japanse cultuur zet hij heel mooi neer. Daar tegenover staat het leven van Bob Lee waar, in alles, naar voren komt dat hij in een grofmazige cultuur thuishoort. Hoe Bob Lee zijn weg weet te vinden door zich te verdiepen in de Japanse cultuur is praktisch en correct beschreven. De schrijver laat mede hierdoor zien dat hij zich enorm verdiept heeft in beide culturen. Ook blijkt dit uit de gedetailleerde beschrijving van het samoeraiwezen. Het karakter van Swagger wordt in die zin goed beschreven, dat het typische Amerikaanse er van af spat. Vol van eer en met de kortzichtigheid en vasthoudendheid van een marinier werpt Swagger zich op de zaak. Gevechten worden gedetailleerd beschreven en de lezer moet zo nu en dan het bloed van de bladzijden wissen om door te kunnen lezen.
Minpuntje, is dat het verhaal overloopt van mazzel en toevalligheden. Soms lijkt de schrijver vergeten dat het gaat om een sergeant van hoge middelbare leeftijd. Bob Lee is ondanks zijn leeftijd een echte held en groot strijder. Swagger lijkt een jonge hond in het aanleren van nieuwe dingen, zowel op cultureel als op gevechtstechnisch gebied. Op deze manier maakt Hunter het leven van Bob Lee ongeloofwaardig en is het jammer dat hem eigenlijk alles lukt. Het nadeel van de gedetailleerde beschrijvingen van de gevechtstechnieken, is dat de schrijver vaak te ver gaat. De lezer wordt plat gegooid met termen uit het zwaardvechten.En omdat het veelal Japanse woorden betreft is het voor de lezer soms moeilijk te volgen.
Toch is De 47e Samoerai een verhaal vol spanning, leuke wendingen en ook een goede afloop. Het leest makkelijk en hoewel het een dik boek is, is het snel uit. Het nodigt de lezer uit om door te lezen, het prikkelt in het verhaal te duiken. Kortom, een goede spannende thriller.