Wat een geweldig boek!

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: wat een geweldig boek. Dit boek staat echt in mijn top 10 mooiste boeken tot nu toe. Ik heb zo genoten van dit boek, echt niet te geloven. De manier waarop Moyes deze twee mensen tot leven heeft gebracht is zo prachtig, zo geweldig! Dat zij in elkaars leven zijn gekomen is een van de mooiste dingen die mij heeft overkomen. En geloof me als ik zeg dat jij dit ook voelt als je dit boek gaat lezen. Je hebt het gevoel dat je Lou en Will zelf ook kent en dat je Will wil helpen, alleen dat je net zo machteloos staat als Lou.

Ik vind het een enorm pluspunt dat sommige hoofdstukken vanuit een ander perspectief zijn geschreven. Dit voegt zoveel toe. Je merkt zo dat het nog iets anders is dan dat Louisa er tegenaan kijkt. Het is allemaal net iets dieper, iets intenser. Je voelt de woede, de onmacht van Louisa als ze iets niet voor elkaar krijgt. Maar door de andere perspectieven snap je ook hoe het voor de ander is.

Ik ben verliefd geworden op Will. Ja, natuurlijk is het een sarcastische eikel. Geloof me. Maar hij heeft mijn hart gestolen, al sinds de dag dat Louisa hem ontmoet. Ik heb veel gelachen en veel gehuild. Dit boek brengt allemaal verschillende emoties naar boven bij je. Ik heb het boek in één ruk achter elkaar gelezen, omdat ik het niet weg kon leggen (en omdat ik uren in de auto zat van Frankrijk naar huis) en je wordt in een soort emotionele achtbaan gegooid die je helemaal confused achterlaat.

Ik moet nog wel even één ding aanmerken op de bol.com: er staat ‘Hét feelgoodboek van het jaar!’. Nou nee. Geen feelgood. Dus maak je niet helemaal blij met het feit dat dit boek je zal opvrolijken. Tuurlijk heb ik veel gelachen om de manier waarop Will en Lou op ten duur met elkaar om kunnen gaan, maar toen ik het boek sloot, kon ik eigenlijk alleen maar huilen.

[Oorspronkelijk geplaatst op coffeendcookie.wordpress.com]