weer een ouderwets goede Nicci French

De laatste paar boeken die ik van Nicci French las, konden mij niet zo bekoren, maar Stemmen in het Duister vond ik weer een ouderwets goed verhaal. Vanaf het begin wist het boek me te boeien, en ik ging er dan ook vlot doorheen (het is overigens best een lang verhaal). De beklemming, die met name in het middenstuk van het boek, van het hoofdpersonage was heel goed overgebracht.
Wel vond ik de psychiatrische zorg (in Engeland) zeer negatief belicht, dat vond ik wel apart. Ik kan me zo voorstellen dat daar in Engeland wel wat kritiek op is geweest.
Er waren veel verschillende personages rondom de hoofdpersoon en je moest je hoofd er goed bij houden, maar al met al weer een boeiend en spannend verhaal. Het einde had wat mij betreft iets beter toegelicht en uitgewerkt mogen worden.