Leuk voor een mondeling Nederlands, maar daar is alles mee gezegd

Door de naam Lubach raakte ik geïntrigeerd, maar het hele verhaal werkt naar een uiterst voorspelbare thrillerconclusie toe. Dit boek bevestigt mijn mening dat Lubach op zijn best is als hij achter een desk grapjes voorleest die zijn redactie voor hem bedenkt. De hele twist aan het einde met (spoilers) W.A. zie je al van een eind aankomen zodra zijn familie wordt genoemd. Verder is het allemaal nogal Dan Brown en Jeroen Windmeijer -esque (al doet die laatste het soms nog beter dan Brown zelf). Lubach aarzelt niet om, als Republikein des Vaderlands, zijn mening over het koningshuis duidelijk te verwerken in het verhaal.

Ik heb het boek echter wel helemaal uitgelezen en ik denk dat het voor havo-scholieren een leuk boek is om voor bijv. je Nederlands mondeling te gebruiken. Heel literair is het echter niet.