geraakt door herkenning

Het komt dichtbij huis.. zowel de ijskastmoeder als de uitlegmoeder. Wat me vooral weer raakt is de mate waarin instanties (vooral scholen en samenwerkingsverbanden) elkaar aankijken en geen verantwoordelijkheid pakken. Het verschuilen achter regels, financieringsbronnen.. het systeem. En die woorden: hoe moeten die andere ouders dit dan doen? Die ouders die niet zo gebekt zijn, niet zo goed ingelezen, die het systeem niet zo goed doorgronden.
Inmiddels is dit ook mijn ervaring als ouder èn als leerkracht.... het zinnetje: nog niet alle compleet en pas wanneer we alles compleet hebben, kunnen we een besluit nemen. Het is te schofterig voor woorden maar het gebeurt dus overal. Dat wij niet de enige zijn is vreselijk maar ook ergens troostend.. laten we elkaar vinden, ouders van .. laten we elkaar helpen. It takes a village to raise a child.. ik wens iedereen een groot dorp toe.