Ontroerend boek over de liefde tussen mens en dier

Eerlijk gezegd beschrijft de flaptekst datgene wat je moet weten voordat je het boek leest. Om het verhaal en de boodschap echt te ervaren, moet je het boek zelf lezen. Ik kan nog zoveel zeggen, maar dat is eigenlijk overbodig.

De relatie tussen mens en dier wordt zo goed beschreven. Het doorzettingsvermogen van zowel Gobi als Dion is extreem. Dit geldt voor de sport, maar ook voor de liefde voor elkaar.

Daarnaast vond ik het ontroerend hoe Dion over China en haar inwoners schreef. Hij had vooroordelen zoals veel mensen (denk ik) hebben. Chinezen zijn gesloten en op zichzelf. Dion beschrijft wat voor fantastische hulp deze mensen voor Dion zijn geweest om Gobi helpen te zoeken, toen ze zoek was.

Tijdens het verhaal zijn er flashbacks, waarbij je terug gaat naar het verleden; naar Dion zijn jeugd in Australië en naar de tijd voordat hij marathons liep en zoals hij zelf zegt: 'alleen maar op de bank hing'. Hoe hij zijn vader verloor en hoe daarvoor én daarna de band met zijn moeder was. Zeker het verlies van zijn vader is heel herkenbaar voor mij. Ik vind het bijzonder hoe open Dion daarover is in zijn boek en hoe Gobi eraan heeft bijgedragen om jaren later met dit verlies om te gaan. Want wegstoppen lukt maar tot een bepaald moment. Deze intermezzo's geven het verhaal een extra dimensie.

Dit boek is een ontzettende aanrader, waarbij je zakdoekjes binnen handbereik moet hebben. Je zult het namelijk zeker niet droog houden.