Lize is de koningin van de metaforen

De schrijfstijl om mee te beginnen, is prachtig/ grappig/ schrijnend/ beeldend/ver te zoeken. Ik heb van de schrijfstijl genoten. Het verhaal daarentegen blijft niet boeien. Het boek had de helft dunner kunnen zijn door na de essentie genoemd te hebben niet nóg 3 alinea's aanvulling te schrijven die voor Lize vast tot de verbeelding spreken maar voor de lezer echt niet. Daarbij de bruggetjes die uit de lucht leken te vallen waardoor je soms niet goed kon plaatsen wat het één nu met het ander te maken had, metaforen die werkelijk ver gezocht waren en daardoor niet de kracht benadrukte waar Lize ze vast voor wilde gebruiken. Al met al een matig boek waarbij mijn grootse aanbeveling zou zijn om een andere titel te kiezen. Want wát een schrijnende jeugd. De impliciete impact is gigantisch.